(ถ้ายังไม่ได้อ่านอินโทรในตอนที่แล้วแนะนำให้ย้อนไปอ่านก่อนนะคะ จะได้สามารถเข้าใจเนื้อเรื่องได้มากขึ้น)
prologue [บทนำ]
ยุนกิเกลียดงานปาร์ตี้
นั่นเป็นข้อเท็จจริงที่เพื่อนๆของเขาต้องใช้ชีวิตอยู่กับมัน และนั่นเป็นข้อเท็จจริงที่ทำให้ชายผู้นี้ถูกเรียกว่าเป็น 'party pooper' หรือไอ้น่าเบื่อที่มักทำลายความสนุกสนานของทุกงานสังสรรค์
แม้ว่าเพื่อนๆของเขา—โดยเฉพาะโฮซอก—จะคอยพยายามและยืนกรานที่จะลากยุนกิไปร่วมงานปาร์ตี้เหล่านี้ให้ได้อยู่ตลอดๆ เขาก็ยังคงปฏิเสธการเข้าร่วมงานสังสรรค์เหล่านี้อยู่ดี ยุนกิน่ะยิ่งกว่าเกลียดปาร์ตี้ซะอีก เขาชังมันเข้าไส้เลยล่ะ เขาขอเลือกที่จะอยู่ที่หอและนอนไถฟีดของตนบนหน้าจอโทรศัพท์ดีกว่าต้องไปร่วมงานอะไรแบบนี้
ถ้าอย่างนั้นทำไมตอนนี้เขาถึงกำลังยืนเคว้งอยู่กลางงานปาร์ตี้ที่เขาเกลียดนักหนาอยู่นี่น่ะเหรอ? เขาก็ไม่รู้เหมือนกัน
"ผ่อนคลายหน่อยสิยุนกิ" โฮซอกผู้เป็นเจ้าภาพของงานวันนี้พูดขึ้น พลางส่งรอยยิ้มเยิ้มๆให้และผลักแก้วน้ำไปทางชายหนุ่ม "มึงไม่ได้มาที่นี่เพื่อทำตัวเป็นหมาหงอยแบบนี้นะเว้ย"
ยุนกิได้แต่ถอนหายใจ โฮซอกเมาแล้วแน่นอนและนั่นเป็นสิ่งที่ไม่ดีเอาเสียเลย โฮบิในสภาพมึนเมาหมายถึงความฉิบหายที่ล่องลอยอยู่ใกล้แค่เอื้อม อารมณ์ของเขาจะแปรปรวนยิ่งกว่าเดิมสองเท่าและจะเสียงดังขึ้นอีกร้อยเท่าจากที่ปกติก็เสียงดังแสบแก้วหูอยู่แล้ว ซึ่งแน่นอน นั่นไม่ดีเอาเสียเลย
ยุนกิจ้องมองโฮซอกที่ผลักแก้วน้ำที่บรรจุของมึนเมามาทางเขาและได้แต่คิดในใจว่าจะจัดการกับอาการแฮ้งค์ของเพื่อนตัวดีอย่างไรดีในวันพรุ่งนี้
เมื่อยุนกิปฏิเสธเครื่องดื่มนั่นอย่างชัดเจน โฮซอกที่ตอนนี้ถูกแอลกอฮอลล์ในร่างกายควบคุมสติอันน้อยนิดทั้งหมดไปแล้วก็ส่งเสียงร้องโอดประหลาดๆออกมา ก่อนจะฉวบข้อมือยุนกิและลากไปที่ไหนสักแห่ง
ESTÁS LEYENDO
KILLER KILLER | bts [thai trans]
Fanficเกมเรียบง่ายธรรมดาๆ ไม่ควรจะนำไปสู่การฆาตกรรมต่อเนื่อง. #killerbtsfic translated to thai from original story by @NATSUUFT