KILLER KILLER | bts [thai trans]

สาม

"วิ่ง!!!" ซอกจินตะโกนสั่งดังลั่น

และทุกคนก็ทำตามคำพูดของเขา

ขายาวทั้งห้าคู่ที่เหลือรีบสาวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว

ยุนกิเองก็เช่นกัน เขาก้าวเท้าไปข้างหน้าและออกตัววิ่งอย่างรวดเร็ว เช่นเดียวกับความคิดมากมายที่เริ่มวิ่งไปมาในหัว และหัวใจที่เต้นระรัว

ยุนกิเหลือบไปเห็นด้วยหางตาว่าจีมินกำลังเสียการทรงตัว และจากนั้นก็ล้มลงไปที่พื้นเสียงดัง ความวิตกกังวลคืบคลานเข้าหายุนกิ แต่อย่างไรก็ตาม เขาเลือกที่จะหันกลับไปช่วยคนน้องให้ลุกขึ้นทันที

จีมินตัวสั่นมากๆ แม้กระทั่งลมหายใจของเขายังสั่นจนรู้สึกได้ ชายตัวเล็กพยุงขาที่สั่นเทาให้ยืนขึ้นและผลักยุนกิเบาๆ เหมือนต้องการจะสื่อว่า ยุนกิควรรีบไปต่อ และทิ้งเขาไว้ตรงนี้เสีย

หากแต่ยุนกิส่ายหน้าปฏิเสธทันที เขาจะไม่ยอมปล่อยเด็กหนุ่มที่เขาเอ็นดูนักไว้ในที่อันตรายอย่างนี้เป็นแน่ จึงเอาแขนของจีมินมาพาดที่ไหล่ไว้เพื่อช่วยพยุงตัว จีมินไม่ได้ตอบอะไรแต่ยินยอมที่จะวิ่งไปด้วยกันอยู่ดี

"ประตูเหี้ยนี่แม่งเปิดไม่ได้!" แทฮยองตะโกนเสียงดัง มือใหญ่หมุนลูกบิดไปมาอย่างบ้าคลั่งแต่ก็ไร้ประโยชน์เพราะประตูไม้บานใหญ่นั้นก็ยังคงไม่ขยับแม้แต่น้อย กำปั้นของแทฮยองพุ่งเข้าใส่ประตูบานนั้นอย่างแรงด้วยความหัวเสีย

"ล้อกันเล่นใช่ไหม.." ยุนกิได้ยินซอกจินพูดขึ้นมาแม้จะเสียงเบามาก ยุนกิมองไปยังซอกจินในขณะที่ชายที่มีอายุมากที่สุดพยายามที่จะเปิดประตูนั้นเช่นกัน แต่มันก็ไม่เป็นผลอยู่ดี ซอกจินกลืนน้ำลายอึกใหญ่ มือเรียวดึงลูกบิดอย่างรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ

"ไม่.. นี่มันเป็นไปไม่ได้.." โฮซอกพูดขึ้น "เรื่องเหี้ยทั้งหมดนี่แม่งเป็นไปไม่ได้!"