It's been days simula ng nakita at nakausap namin si Natalie. Nathan is the same as always, makulit pa rin pero alam kong may bagay siyang iniisip na hindi niya masabi. At ako, balik sa routine with my paperworks.
"I'm home"
"Mabuti naman nandito kana, I'm starving"
"Meow"
"Nagdala ako ng pagkain"
Habang kumakain kami, ay nag ring ang telephone sa sala
"Wait"
"Yes? Roxanne speaking"
" Anak!"
"Ma! Napatawag ka"
"Bakit? Bawal na ba akong tumawag sa anak ko?"
' Hindi naman sa ganon. May problema kaba ma?"
"Wala naman. Uuwi ka ba ngayong weekend nak?"
" Bakit ano po bang meron?"
"May fair kasi dito nak. Naisipan kong tawagan ka para naman makauwi ka rito sa bahay"
" Okay Ma. Magpapaalam lang ako sa boss ko"
"Sige anak. Ingay ka diyan! Love you"
Fair? Ngayong weekend? Magandang ideya yun pra may break ako sa trabaho.
Kakausapin ko na lang bukas si Nathan tungkol diyan.
********
"Good morning Nathan"
"Good morning"
"Nathan, what do you think about going to a fair this weekend?"
"What fair?"
"The county fair."
County fair where I spend time with my family and my childhood friend.
Oh! I love that days. I wonder, what happened to him? After he moved to other place I lost contact with him.
"Sounds fun"
"Okay"
Alam kong magiging masaya ang weekend.
******
Pagbaba namin sa bus ay nakita ko agad ang aking Ina sa terminal. May dala itong banner saying "Welcome Home Roxanne"
"Anaaaaak!" at tumakbo ito papunta sa akin at niyakap ako ng mahigpit
"Ma! Ma! Hindi ako makahinga dahil sa higpit ng yakap mo"
"Ay sorry nak!"
"Ang sweet naman ng Mama mo" bulong sa akin ni Nathan
"Ma! Bakit may banner ka? Anong akala mo, airport to?"
"Hayaan mo na ako anak. Masama bang maging excited dahil umuwi ka dito sa atin, tska isa pa, matagal kitang hindi nakita"
"Oo na, Ikaw na ang pinaka sweet na Nanay sa mundo. Nag abala ka pa talagang mag banner eh"
"O sige, tayo na! Sakay na sa tricycle para makauwi na tayo"
*******
The next evening, ay nakarating kami ni Nathan sa fair. Ang daming tao and it's a nostalgic feeling. But suddenly, right as we make it to the gate, ay may nakita akong pamilyar na mukha.
BINABASA MO ANG
A Love to Last
Short StoryLahat ay hiram lang natin sa maykapal kaya't hanggang may pagkakataon sabihin mo sa kanya na mahal mo siya. Iparamdam mo sa kanya na mahalaga siya sa buhat mo wag mong hayaang mabuhay ka sa puno ng panghihinayang. Ako si Roxanne Geonzon at ito ang...
