"Sana bir sır vereceğim," dedi. "Seni öldüreceğim."
"Nasıl?" diye sorduğumda bana yaklaşmıştı.
"Yalnızlığa terk edeceğim ve ölmek isteyeceksin."
"Öldür beni o zaman."
Bana doğru bir adım daha atıp kollarını vücuduma doladı. Bana, bize sarıldı.
"Seni...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kreta Labirenti, diyor Hera ve duraksıyor.
Kötü ruhlara kurulan tuzağı temsil eder, ve tapınak şiddetle sarsılmaya başlarken elim mermer duvara tutunuyor, tahta kapı büyük bir hız ve de gürültüyle kapanırken meşalenin ateşi sönüyor.
Etraf zifiri karanlıkken bir ses duyuluyor.
"Nos sunt expectantes vos..." (Lat. Sizi bekliyorduk.)
•
Kısa bir an sessizlik oluyor. Sonra vücudumun karıncalanmaya başladığını ve her bir hücremin kalbime doğru yol aldığını hissediyorum. Dengemi kaybedip yere düştüğümde ellerimi taş zemine yaslayıp başımı aşağı eğiyorum. 'Neler oluyor?'
Kulaklarım uğuldamaya başladığında kulak zarım patlayacakmış gibi geliyor. Tanrılardan yardım istersem geçeceğini biliyorum ama düşünmeme engel olan bir şey var.
Sonra birden var olan uğultu ve karıncalanma hissi kayboluyor. Bir hiçmiş gibi hissediyorum. Bir eksiklik varmış gibi. Ardından göğsümde, siyah dantel elbisemin üzerinden 'S' şeklindeki yara izimden bir ışık yayılıyor.
"Bu da ne?" deyip elimi izin üzerine koyduğumda ışık hüzmesi büyümeye başlıyor. Gittikçe büyüyen bu ışık önce gözlerimi alıyor, sonrasında patlayarak etrafa yayılıyor ve beni kapıya doğru fırlatıyor. "Ah! Kahretsin."
Canımın acısından gözlerimi kapattığımda göz kapaklarım gözüme kırmızıymış gibi gözüküyor. Gözünüze bir ışık gelip kapattığınızda o, hiç geçmeyecek gibi duran karanlığın bir an da aydınlanması gibi.
Merakla gözlerimi açtığımda tapınağın aydınlandığını görüyorum. Tüm meşaleler yanmış. Şaşkınca gözlerimi kırpıştırdığımda içimdeki boşluk hissi yerini koruyor.
Yerden destek alarak yavaşça doğrulduğumda ışıkların aydınlattığı geniş koridora doğru bir adım atıyorum. Attığım adımla birlikte ayağımın altındaki yer titreyip koridordan bir karartının geçtiğini gördüğümde avucumu açtıktan sonra, Apollon'un yardımıyla, avucumun içinde bir güneş topu oluşturarak bekliyorum. "Kim var orada?"
Sessizlik
Yer tekrar titrediğinde aynı karartı yanımdan geçiyor. Hızla arkamı döndüğümde hiçbir şeyin olmaması beni garip bir şekilde tedirgin ediyor. "Hera, bunun ne olduğunu biliyor musun?'
