WHERE? ~ George Weasley & James Potter (not together) lovestory

proloog

Bella POV (point of view, voor de mensen die dat niet wisten)

*piep piep* Langzaam open ik mijn ogen. 7:30. Ik zucht luid. Ik ben vergeten mijn wekker vergeten uit te zetten gisteren. Ik hoor luide zuchten. 'Morgen Mione' zeg ik tegen mijn beste vriendin, Hermione Granger. 'Morguuuugh' veranderd haar ochtendgroet in een gaap. Lachend stap ik uit bed. 'Badkamer is bezet' roep ik luid, zodat iedereen gelijk helemaal wakker is. Ik hoor Mione grinniken als ik de badkamer uit loop. Ik trek een lichtblauw topje aan en een kort broekje met gaten. De zomervakantie is net afgelopen dus koud is het niet. Als ik me aan heb gekleed borstel ik mijn haren, poets ik mijn tanden en loop naar mijn bed. Gelukkig is Hermione niet zo langzaam als Parvati en Belinda dus lopen we al snel naar buiten. Ik zie George op een bankje zitten bij het meer en loop naar hem toe. 'Oh nee he!' Gilt Hermione. 'Wat is er?' 'Ik ben helemaal vergeten om mijn DADA huiswerk te maken. Zullen we vanmiddag anders samen wat gaan doen, ga jij maar naar George'. 'Okeej, suczeven!' Zeg ik en ik loop naar George.

'Hey Belletje' zegt George als hij me ziet. 'George!' Zeg ik op een bestraffende toon. Hij weet dat ik het haat als hij me zo noemt. Ik ga naast hem zitten en leun tegen hem aan. Hij slaat een arm om me heen en geeft me een kus. Na zo een tijdje te hebben gezeten spring ik opeens op en roep ik 'zullen we anders je zusje gaan zoeken. Nee niet Ginny, Frederieke!' 'Daar is Bella weer hoor' zegt George lachend en hij staat op. Na een paar meter lopen voel ik sterke armen om me heen. George tilt me op en hangt me boven het water van het Zwarte Meer. 'George Weasley jij verschrikkelijke idioot zet me nu neer!' Gil ik over het hele terrein. 'Nee' zegt hij simpel. Hij laat me nog wat verder zakken. 'Don't you even think about that' gil ik, omdat ik aan zijn gezicht zie dat hij me wilt laten vallen. 'Laat me los!' Gil ik weer. 'Okidoki' zegt hij en hij laat me vallen. Met een plons val ik in het water, bijna plat op mijn buik en hij weet dat als ik plat op mijn buik val dat ik dan soms bewusteloos raak. Waarom weet niemand. Ik houd me stil zodat hij denkt dat ik bewusteloos ben. 'Bella? Bella?!' George vist me uit het water en tilt me op. Snel loopt hij naar de ziekenzaal maar net voor hij daar aankomst gil ik keihard 'PRANK'. Hij schrikt en laat me vallen. Ik moet zo hard lachen dat het niet eens pijn doet. Ik pak zijn arm, zogenaamd zodat hij me omhoog kan trekken maar inplaats van dat hij mij omhoog tilt trek ik hem omlaag. Ook hij barst in lachen uit en zo liggen we samen even op de vloer. Na een tijdje hoor ik een bekende stem zeggen: ' zo zo, wat zijn die tortelduifjes aan het uitspoken'. Ik kijk omhoog en zie Fredje. Niet de mannelijke maar de vrouwelijke. Snel sta ik op en begroet haar vrolijk. 'Heeeeeey Fredjeeeee, lang niet gezieeeeeeen' zeg ik heel overdreven. Ik geef haar een knuffel en lopen met zijn drieën naar de leerlingenkamer.

Als ik in de gang naar het portret wat zie glinsteren, stop ik. Langzaam loop ik er naartoe en pak het. Het is een soort ketting. George en Frederieke komen dichterbij staan om het te bekijken. We staan schouder aan schouder te kijken als het me te binnen schiet, maar vlak voor dat ik het kan zeggen zit Frederieke aan het middelste stukje en begint het te tollen. Ik voel paniek in me opkomen. Ik zie een flits en dan is het weer rustig.

We staan gewoon nog op dezelfde plek, alleen zijn de muren een tintje donkerder. 'Wat is er in hemelsnaam gebeurt?' Vraagt George. 'Ik heb geen idee' antwoord ik. Als ik me omdraai zie ik iemand lopen. Het is Neville. Nee wacht, toch niet. Wacht wat. Het is wel Neville, maar dan een stuk ouder. Neville is niet bedreven genoeg om dat soort spells uit te kunnen voeren dus dit is wel erg raar. 'Neville?' Vraag ik. Hij draait zich om en schrikt zich dood. 'Nee, dit kan niet. Bella?' Vraagt hij langzaam. 'Ja, wat is er gebeurt. Eerst waren we gewoon naar het portret aan het lopen en vond ik deze ketting, en toen waren we weer op dezelfde plek, maar dan met jou erbij en een andere tint muren' zeg ik. 'Bella? Ben jij het echt?' Vraagt hij weer. 'Ja dat zegt ze toch net' zegt Frederieke. Neville komt naar me toe en geeft me een knuffel. Best akward aangezien hij zo'n 20 jaar ouder is nu. Wat gebeurt hier toch allemaal. Als hij me eindelijk loslaat zegt hij: 'ik denk dat ik George beter kan gaan halen'. 'Hallo, ik sta gewoon hier hoor' zegt George, maar neville luistert niet en verdwijnseld. Na ongeveer vijf minuten is hij weer verschijnseld, maar dan met een andere man van ongeveer zijn leeftijd. Hij lijkt best veel op George zie ik nu. Hij kijkt ons met grote ogen aan. 'Waar is... Fred?' Vraagt hij. 'Hier ergens, neem ik aan?' Zeg ik. Een traan rolt over de wang van de man. 'George, wat is hier aan de hand. Je jongere jij staat hier opeens voor mijn neus, samen met... Bella... en Frederieke. 'Wat is er nou zo raar aan mij?!' Vraag/zeg ik. 'Bella?!' Vraagt George. 'Maar... je bent... dood.'

hooi mensjes, dit is Bella en ik ben raar en hoop dat je het leuk vond en zo ja wil je dan ook op onze normale accounts volgen?

frederieke_weasley
yasmin11nimsay
ThirzavanOosterom

966 woorden