WHERE? ~ George Weasley & James Potter (not together) lovestory

N E G E N

Harry POV

(DIt speelt zich af rond de tijd dat de 3 mensjes tijd gingen reizen)

Ik zit rustig in de Great Hall te eten als er opeens iemand binnen komt lopen lrichting Ron en mij. Als hij dichterbij komt zie ik dat het Fred is. Hij gaat naast ons zitten en schept wat gebakken ei op. 'Weten jullie misschien waar George is? ik kan hem nergens vinden' vraagt hij. 'Zal vast met Bella in een of ander lokaal zitten te zoenen' antwoord ik droog. 'Heb alle lokalen ook gecheckt, en de Kamer van Hoge Nood was open. Bella kon ik trouwens ook al nergens vinden. Ik wilde een geweldige prank uitvoeren op de Slytherins.' Ik moet lachen en haal mijn schouders op. 'Ik weet echt niet waar ze zijn. Misschien wel naar Hogsmeade geglipt ofzo. Ik ga naar Frederieke, heb met haar afgesproken in de tuin.' Dat laatste zeg ik tegen Ron. Ik sta op en loop naar buiten. Het is lekker weer, dus is het best warm in een lange broek. Ik loop naar een bankje en ga zitten.

Ik kijk op mijn horloge en zie dat ze al vijf minuten te laat is, maar dat is niet zo'n ramp. Na een tijdje kijk ik er weer op. Vijf minuten zijn een kwartier geworden. Een kwartier een half uur. Een half uur een uur. Een uur twee uur.
Na nog een paar minuten gewacht te hebben loop ik uiteindelijk zuchtend weg. Ik ren door het kasteel om haar te zoeken. Als zij ook al nergens te vinden is word ik echt ongerust. Waar zouden ze kunnen zijn? Als ik naar de leerlingenkamer ga kom ik Hermione tegen. 'Hey, Hermione, heb jij Bella gezien?' Vraag ik. 'Ja, ze ging vanmiddag naar George.' Antwoord ze. 'Hoezo?' 'We kunnen haar, George en Frederieke nergens vinden' zeg ik bezorgd.

Nadat we de hele dag hadden gezocht zijn we maar naar bed gegaan. Nu, drie dagen later, zijn ze nog door niemand gezien. Op dit moment loop ik met Fred en Hermione naar professor Dumbledore. 'Euh... weet jij het wachtwoord?' Vraagt Hermione mij. Aangezien ik gisteren nog 'bijles' heb gehad wist ik dat natuurlijk wel. 'Roze schorpioendropjes' zeg ik tegen de grote Griffioen of wat het ook is. Langzaam begint hij te bewegen en er ontstaat een trap. Gedrieën lopen we naar boven waar we op de grote, eiken deur kloppen. Ik hoor een gedempt 'binnen'. Als we naar binnen lopen barst Fred al los voor ik maar ook iets kon zeggen. 'SorryprofessordatweustorenmaarwekunnenGeorgeBellaenFrederiekenergensvindenzezijnaldriedagenweg' Zegt hij in een adem. 'Oke, ga even zitten en leg rustig uit wat er is gebeurt' antwoord Dumbledore als hij zijn vingers in elkaar vlecht. We vertellen het hele verhaal.

'... en nog steeds zijn ze door niemand gezien' besluiten we ons verhaal. 'Aha' zegt Dumbledore alleen. Hij zit nog steeds hetzelfde als toen we met ons verhaal begonnen. Na een lange stilte zegt hij: 'zouden jullie professor Anderling en professor Snape willen halen?' We knikken en lopen weg. Eerst lopen we naar professor Anderling en dan naar Snape. Ze lopen richting het kantoor van Dumbledore en wij naar de Commonroom.

Als we voor het portret staan begin ik opeens heel erg te zweten en duizelig te worden. Ik krijg hoofdpijn en houdt me vast aan de muur. Na nog een paar secondes kan ik het niet meer houden en val ik op de grond. Alles wordt zwart. Ik hoor Hermione mijn naam roepen en hoor voetstappen wegrennen. Dan hoor ik ook niks meer en ben ik me nergens meer bewust van.

Ik zie een vaag beeld voor me. Het is een persoon. Hij staat in een donkere kamer. Ik zie licht komen uit een deur en zie een glimp van de persoon. Hij lijkt op Fred of George, maar dan ouder. Naast me zie ik Frederieke. We staan allebei met een steelpan in onze handen te kijken naar de persoon. 'Wie ben je en wat moet je' zegt Frederieke. De oudere Fred of George komt naar ons toe en pakt ons vast. Zonder enige waarschuwing verschijnselen we en komen we in een donker huis. Het was er niet donker, maar de muren en meubels waren allemaal zwart. We worden meegesleurd naar een soort grote kelder waarin we opgesloten worden. De huid van Fred begint te bubbelen en langzaam veranderd hij in Draco Malfoy, maar ook hij is ouder. Ik gil, maar het is niet mijn stemgeluid dat uit mijn mond komt, maar dat van een meisje. Hij staart raar voor zich uit en loopt dan weg, ons opgesloten achterlatend. 'HELP' roep ik hard, maar weer met die meidenstem. Bella's stem om precies te zijn. 'LAAT ONS HIERUIT' schreeuwt Frederieke. 'LAAT ONS GAAN'.