--- uno ---
.
.
† Her Mission †
.
.
.
.
.
.
Where am I? It's too dark—it's creeping me out— I can't see anything and it's too cold and it's so quite. Nakakatakot. Pero hindi ko alam kung ano ba talaga ang kinakatakutan ko. It reminds me of my past—painful past—Kinurap ko aking mg mata. Nagbabasakaling sa pagbukas nito ay may makita na ako. At tama, nakakita nga ako. May mga tao. Nasa anim na mga lalaki. Pero hindi ko maaninag ang mga mukha nila. Pinapalibutan nila ang isang babae. Umiiyak—nagmamakaawa—Naka luhod lang siya at nakatango. May katabi siyang lalaki at tahimik na nakamasid sa anim na lalaki. May sinasabi ang isa sa mga ito pero hindi ko marinig kung ano. Pero nabigla ako nang biglang hampasin ng lalaki ang lalaking tahimik na nakaluhod ng baril nito. Then reality strikes me—the woman who is crying is my Mother and the man beside him na kasalukuyang nakahandusay—is my Father. Napatakip ako sa aking bibig, pigil ko ang paghikbi ngunit patuloy lang ako sa pag-iyak. I don't know when I started crying basta ang alam ko nasasaktan ako sa nakita ko. Gusto kung lumabas sa kinaroroonan ko. Gusto ko silang tulungan. Gusto ko silang iligtas sa tiyak kapahamakan. Pero biglang lumingon sa kinaroroonan ko si Mama at umiling-iling and she mouthed 'No'. Galit na itinutok ng lalaking may tatoo sa balikat— Isang triyangulo na may nag-aapoy na mata sa gitna—ang baril. Napapikit na lang si Mama.Umiiyak.Nagmamakaawa.Ngunit tila walang narining ang lalaki, Nakangisi lang ito. Na tila ba sayang-saya siya sa mga naririnig na pagmamakaawa at pag-iyak. Gusto kung ipikit aking mga mata. Ngunit hindi sumusunod sa utos nang utak ko ang aking mga mata. Gusto kung pumikit dahil hindi ko gusto makita kung papano niya tatapusin ang buhay ng Mama ko. Gusto kung pumikit. Ngunit huli na. Umalingawngaw na ang putok ng baril. At tila kay bilis nang payayari . Wala nagawa si Papa. Umiiyak lang siyang nakatingin kay Mama na may tama na nang bala sa ulo nito. Hindi ko na napigilan ang sarili ko at tumakbo sa kinaroroonan nila 'Mama!! Mama, gumising ka!' Umiiyak na sigaw ko. Gusto ko siyang gisingin kahit na napaka impossible na nitong mangyari. Wala akong pakialam kung makita man nila ako. Pero hindi nila ako pinansin, hindi nila ako nakita. Para bang nandoon ako sa pangyayari pero hindi nila ako nakikita? Hindi. Hindi to maaari. Napalingun ako kay Papa. May dalawang lalaki ang nakahawak sa kanyang braso. Hindi man lang ito nagpumiglas. Halatang pagod na pagod na ito. Hinawakan ng lalaking bumaril kay Mama ang ulo ni Papa at iniangat sabay sabi ng 'Wala kang kwenta ang nararapat sayo ay ibaon na sa lupa, Sayonara Mr. John Ambers. See you in Hell' saka niya inilabas ang matulis na bagay. Kutsilyo. Isang napakatulis ng kutsilyo. Nanglaki ang aking mga mata. 'Wag!!!Please!!Maawa ka!!Wag mo siyang Patayin!!' sigaw ko pero wala man lang siyang narining. Sinugod ko ang lalaking may hawak ng patalim, pero tumagos lang ako. Pinagsusuntok ko siya pero wala pa rin. Hindi ko siya mahawakan. Dahan-dahan niyang inilapit sa leeg ni Papa ang hawak na patalim ''WAG!!!'' buong lakas na sigaw ko. Pero wala na. Ginilitan niya nang leeg ang aking Ama.
BINABASA MO ANG
His Lady Guard is A Hired Killer
No FicciónAng kanyang misyon ay ang protektahan ang lalaking nag-ngangalang Patrick Jobert. Panatilihing nasa mabuting kalagayan ito at malayo sa kapahamakan. Magpanggap na isang ordinaryong babae—mapanindigan kaya niya ito? Kung ang nakapalibot sa kanya ang...