Her Secretary (Short story)

Chapter 2

(Please don't forget to Vote and Comment!!!)

Enjoy~



Chapter 2 : Ayaw mo ba?
                    
                     
                     
(Sue's P.O.V)

Messy and Braided hair...

Glasses..

A Scary Face...

Strict on Studies..

No boyfriend since birth...

I might seem to be the normal geek or nerd. Well parang yun na nga.

I don't want to be a burden to anyone.. kaya wala akong ni isang kaibigan at ayoko rin ang major distraction.

Pero bakit itong lalaki na to' Ay gusto makipagkaibigan sa isang katulad ko?
Mukha lang akong Witch pero hindi naman ako nangungulam ng Tao or Gayuma rather.

Siomai naman! bakit ba affected ako masyado nung sinabi niya kanina?

Kanina lang at hindi kahapon....

"In-return, Can I be your friend?"

Sa ugali ko plus sa pagmamahal ko sa studies? Ano makukuha ng lalaking to' sa pagkakaibigan niya sa akin? His just my Secretary that's all.


Pero sino ang ugok na magsasabi ng hindi eh gwapo nam-- erase that, SOBRANG GWAPONG nilalang kasama na ang pagiging gentleman.

Hoy! wala ka yang malisya sa pag-admire

Wait lang...Gentleman? EH SINABIHAN NIYA AKO NG "SHORTY"!

"Uhh eh.. sure ka? hindi naman ako humurous or kung ano ang meron katangian ang pagiging kaibigan."


"Oo, Sure ako so friends?"


I smiled "Friends."

Then we made a "pinky" promise dahil parehas kami walang tiwala sa promise lang.

I made a friend..

End ng kanina at hindi ngayon..

Shet kailangan ko na matulog ng maaga para maabutan ko sila.

×××××

"Ate!!! Gising na!"

"Malalate nanaman kami sa ginagawa mo ehh!"

"Oo eto na! babangon na po mga principe." I said with sarcasm and with a groggy voice.

Talaga naman sila Luis at Louis
Ang aga-aga nanggugulo ng tulog! Sarap pa naman ng panaginip ko. Anong lasa? Chocolate po.

Nagmadali na rin ako bumangon at nagligo bago ipinagluto ng almusal ang aking dalawang kapatid na si Luis at Louis. Pagkatapos naman namin kumain ay umalis na rin kami sa bahay namin.

Yep, May bahay pa kami at hindi sa apartment tumitira. Ito lang ang kasama sa naiwan para sa amin nung nawala sila.

Nang makarating kami sa eskwelahan ng aking dalawang kapatid ay pumasok na rin sila at pumunta na rin ako sa may school.

Nandito na rin ako sa may tapat ng gate ng eskwelahan ko kaya pumasok na rin ako agad. Usual na sa akin na walang bumabati kahit na Student Council President ako.