Richard's POV
"Can i sleep here? Kahit ngayong araw lang?" Parang Bigla akong Nabingi sa Katahimikan sa Pagitan namin dalawa.Hindi ko alam kung Papayag ba sya or hindi..
The hell i care,
Ngayon ko lang kakapalan ang mukha ko, at Ngayon ay Kailangan ko talaga ng Taong nakakatulong saakin..
"But if you dont like, Ahmm Its Okay kahit sa Kotse----"
"Tara pasok ka!" Lumapad ang Ngiti sa labi ko nung Pinayagan nya ako.
Nang makapasok kami sa Loob iniabot nya ulit saakin ang Tuwalya at Dumiretso sya sa Kitchen, Pagkabalik nya ay may dala sya nga Cup of Coffee?
"Thanks" Ani ko nung Iniabot nya saakin ang Tasa ng Kape.
"Wala 'yon" Diretso ko syang Tinitigan sa Mata.
Wala talaga syang Pagbabago, Kahit na Pinagtabuyan nya nako dati, Kahit sinumpa nyang Ayaw nya kong Makita Heto parin sya Tinutulungan ako..
"Im afraid, that this is my Spare clothes i have" Iling iling kong Sabi.
"Pumapayag na akong Humiram sayo ng Damit kahit na pambabae", She pouted unconciously..
Napakapula talaga ng kanyang labi kahit na alam kong Wala syang Nilagay dito.
"Ako nang Bahala sa Damit mo, Go to the bathroom and take a shower again, Baka tuluyan ka nang Magkasakit nyan" She took my empty teacup back in the Kitchen.
"I'll make you another coffee once you're done in the shower"
Hindi ko na mapigilan ang Sarili ko na mapangiti,
I know its funny to assume that she's my Wife and taking care of her husband that Exhausted from work. I Feel like we're merried and we have an adorable child who is nowhere to be found here in the Living room.
Siguro nga ay Natutulog na 'yon sa Kwarto.
****
"Where di you get this?" I asked as i went out of the washroom.
"Hiniram ko lang 'yan sa Kapit bahay, Malaki at malapad ang Katawan mo, Hindi magkakasya 'yung mga damit ko sa'yo" Napatawa ako sa Sinabi nya..
Joke lang naman yon diba?
"You really think so? Malaki katawan ko?" Tinitigan nya ako ng Masama,
"Why? May nasabi ba akong Hind mo nagustuhan?" Tumalikod na sya..
"Magbihis ka na at matulog para matahimik na 'tong Kabahayan" Muli ay Tumawa ako dahil sa Sinabi nya..
**
"Talaga bang okay lang Matulog ka dito sa Sofa?" Kanina nya pang Tanong sa'kin..
"Oo okay na ako dito"
"Kukuha nalang ako ng Unan at Kumot para naman kahit papano eh Masarap ang Tulog mo"
Matapos nyang sabihin 'yon ay Umakyat na sya sa Itaas,
Swerte Parin pala akong tao, Kahit na napakasama ko noon, Nakuha nya parin akong Tulungan lalo na ngayon,
Pero Hindi na kaya sya galit saakin?
Hindi ko Mabasa ang Takbo ng Utak nya, Siguro ay Tinutulungan nya lang ako dahil Kailangan ko talaga ng Matutulugan, Sa Nagawa ko sa kanya noon, Alam kong Mahirap para sakanya yun, But 5 years? Limang taon na ang Nakalipas siguro naman ay Napatawad nya na ako?
Napalingon ako sa Hagdan nong Nakarinig ako ng Footsteps pababa .
May dala syang Unan at Kumot.
"Thanks" Ani ko.
Hindi sya nagsalita.. Pinatay nya na ang Ilaw at Tumalikod na sya saakin.
"Magandang gabi sayo" Hindi ako nakapagsalita noong Nalakad na ulit sya pataas,
May Lungkot ang Tono ng Pananalita nung Binati nya ako,
Did i say something na hindi nya nagustuhan?
***
Maine's POV
Bawat pipikit ako ay Hindi ko Maiwasan na Isipin kung Maayos ba syang nakakakilos doon sa Ibaba?
He came from a wealthy family and him, Lying in an old,weal, sofa is not in his forte,
Para syang Prinsipe na Pinahihirapan ko,
Pero kung tutuusin hindi dapat akong Makonsenya, Mas Mahabang Paghihirap ang Naranasan ko noong Panahon na Kailangan ko sya at ng anak nya.
I still hate him.. Hindi ko dapat Isipin ang Lagay nya sa ibaba.
Buti nga may Natutulugan pa sya at May bubong na Nasisilunga ngayong Gabi.
Pero paano kung Magkastiffneck yun? Kasalanan ko pa
Alangang Patulugin ko sya dito katabi ng Anak nya?
THE HELL NO!!!
Hindi sila pwede magtabi, Paano kung Makaramdam yun ng Luks ng Dugo?
Basta bahala sya doon sa Sofa..
*****
"Sigurado kaba talaga?" Kukusot kusot pa sya ng Mata nung Ginising ko sya, THE HELL. Ang Tanga mo Talaga Maine, Giniding mo pa sya gayong Ang Himbing na nang Tulog nya dito sa Sofa
"Oo nga kaya bumangon kana dyan," I took his Blanket and Pillow, Sinundan nya naman ako Paakyat ng Kwarto
"Such a cutie" Bulong na sabi nya noong Masilayan nya si Zaccheu na Natutulog..
Inilagay ko sa Left side ang Unan nya ako naman ay sa Right side, Nasa Gitna namin ni Zaccheus.
Tama ba 'tong Ginagawa ko? Hinahayaan kong Maglapit sila.
Pumihit ako upang Humarap sa Anak ko, At sa di inaasahan, Pumihit din si Richard, Nagtama ang Paningin namin..
Ibinaba ko nalang ang Tingin ko para hindi ako Mailang.
He started brushing Zaccheus' Hair
"He's going to grow up as a goodman" i heard him Whispered, Saka nagsalita ulit sya.
"Ikaw kasi ang Nagpalaki eh" Dugtong Pa nya
"Thank you" i mouthed.
"Para ba sayo ay Dapat pang Patawarin ang taong Nanakit sayo?" Tumingin ako sa Mukha nya.
"Bakit mo naman natanong yan?"
"Because i made a lot mistakes in the Past, Wala kong Pakialam kung Sino man ang Makabangga ko, Iniisip ko lang ang Sarili kong Kaligayahan," He deep sigh
"Napaka gago kong tao, Hindi ko manlang Binibigyang Halaga ang Taong Minamahal ako," Hindi na ako nakapagsalita pa sa mga Sinasabi nya.
Ayokong Magsalita dahil baka Bumalik nanaman ang Sakit na iniwan nya saakin dati,
"Sana balang araw ay Matanggap ako ni Zacchues Bilang Ama nya" Nagulat ako bigla sa sinabi, Kahit na antok na ako ay Pilit parin akong Bumangon.
"Paano mo nalaman na anak mo si Zacc?" Umupo din sya
"College palang tayo, alam mo nang Magaling ako sa Numbers, Naging Engineer ako Kaya madali lang saakin ang Magbilang ng Taon at Buwan, Pagkatanong ko palang Kay Zacc kung Ilan taon na sya, Nagmistulang Calculator ang utak ko, You cannot Fool me" Huminga sya ng Malalim
"Hindi ko na hahayaang Lumayo kayo ng Anak ko, You are going to accept me wether you like it or not,"
Damn you Richard,
Sana pala hindi ko na sya Pinalipat dito..
BINABASA MO ANG
His Wife (MaiChard FanFiction)
FanfictionIsang Babaeng tiniis ang Lahat para sa Kanyang Minamahal After 5 years,Muli nyang Makikita ang Lalaking Minahal nya Ngunit Niloko lang sya.. May pag asa pa bang Magbago ang Lahat??
