Yerinde Olsaydım

6. Bölüm 'KAZA'

....

Güneş kendini iyice geriye çekmiş ve karanlık bir  sis gibi hepimizin içine çökmüştü.

Hayaller korku dolu gözlerle saklandığı parmaklıkların arasından umutsuz bir bakış atıyordu bize. 

Nefret.
Kokusunu aldığın bire bir yaşadığın duygunun dengesini kaybedip alaşağı oluşunu izleyen  ruhuma bir yoldaştı sadece.

Ve ben...

Hastanenin o meşhur kokusu üstümüzdeki toprak kokusu ile karışmış üstü başı çamur içinde olan grup üyeleri tek tek yere dizilmiştik.

Orda yaşanan tüm olumsuz şeylere rağmen Yağız için tek yürek olmuştuk. Umudunu yitirmiş kimse olmasa da korku hepimizin içini sarıyordu.

Son olarak Ece'nin de ifadesi alınmış olacak ki o da gelip yanımdaki yerini aldı. Sessizliği bozamadığı tek yerdeydi.

Yağız'ın anne ve babası olayı duyunca hemen gelmişti. Gökçe ve annesi destek almak istercesine babasının kolları altında birbirlerine sarılmıştı.
Ne garip zamanın geçmesi birinin kıymetinin bilinmesi için hep kötülük gerekiyordu. Aile olmak sadece kötü günde sarılmak olmamalıydı.

Aile...

Bir yaz dizisi izlerken aynı koltukta patlamış mısır yemek mi aileydi?

Yoksa aynı masada yemek yerken tuzu uzatmasını rica etmek mi?

Aynı evin içinde yaşarken birbirini göremeyen onca insan da aile değil miydi?

Bir bebeğin gözünden akan kayıpları mıydı aile?

Kaybedecek kimsesi olmayanlar aile miydi?

Sahi neydi Aile?

Tolga ellerini çenesinde birleştirmiş dizlerini de kendine çekmiş dalgın bir şekilde yere bakıyordu, o da kendini sorumlu tutuyordu. Yıkılmış gibiydi.

Sabaha karşı Ece kafasını Ege'nin omzuna bırakmış bir vaziyette uyumuş Barış ve Savaş temiz giysiler almak için ayrılmıştı. Yağız'ın birkaç arkadaşı gelmiş gitmiş ve biz gene  kalmıştık.

Bir süre sonra ameliyathanenin kapısı açıldı ve doktorlar çıktı.

Annesi korku dolu gözlerle doktorun ağzından çıkacak kelimelere kendini hazırlıyordu.

"Ameliyat iyi geçti. Durumu stabil ama  hala ciddiyetini koruyor bir şuanlık yogun bakıma alacağız. Geçmiş olsun."

Ailesi tekrar birbirine sarılırken Tolga da bana sarılmıştı.

Sevinmiştim. Kalbimden kocaman bir taş kalkmıştı sanki. O iyiydi.

Güneş kendini iyice belli etmişti. Tolga eve gidip duş almamı geri gelebileceğimizin teklifini yapmıştı ama kabul edemedim.

İkizler temiz birşeyler getirmiş ardından Ece ve Egeyi de evlerine götürmüşlerdi.

Ailesi Yağızı görebilmişlerdi henüz uyuyordu gördükten sonra onlara boş bir oda ayarlamıştı Tolga.

Doktor ailesinin görmesine izin vermişti vermesine ama Tolga ve ben görememiştik.

Doktorlar ne zaman uyanacağı hakkında bir sey söylememişti gerisi zamanın yapacağı bir şeydi.

"Beni Yağız ile görüştürebilir misin Tolga?"

Anlamsız bir bakış ile bunu neden istediğimi soruyordu ama bunun cevabını bende bilmiyordum.

Hemşireler ile görüşüp izin aldıktan sonra bana onayı verdi.

Yağız'ın odasının kapısını gerilerek  yavaşca açtım
Uyuyordu...