The player Book1

Κεφάλαιο 28

Πλευρά Χάρη

"Συγγνώμη που διακόπτω Αλλά ποιος είναι ο Χάρης?"είπε ένας γιατρός και όλοι πεταχτήκαμε σαν ελατήρια

"Εγώ"λέω διστακτικά
"Σας παρακαλώ ακολουθήστε με"τον υπάκουσα χωρίς να ρωτήσω τι συμβαίνει

Αφού απομακρυνθηκαμε από τα παιδιά με κοίταξε με ένα πονηρό βλέμμα και μπορώ να πω πως τρόμαξα αρκετά.

"Η Νικολέτα ξύπνησε"μου ανακοίνωσε χαρωπά
"Ομιτζι μου κάνετε πλάκα?"
"Όχι νεαρε μου!"
"Και γιατί δεν το είπατε στους άλλους?"
"Γιατί ζήτησε εσένα χαζουλη"οκευ εμένα αυτός με τρομάζει.
"Τι εννοείτε?"
"Εννοώ ότι φώναζε το όνομα σου και όταν άνοιξε τα μάτια μας με ρώτησε που είσαι"
"Πότε μπορώ να την δω?"
"Κανονικά αύριο αλλά δεν ηρεμεί όποτε μπορείς να την δεις για δέκα λεπτά μονο"
"Ευχαριστώ γιατρέ" μου άνοιξε την πόρτα και μου έκανε νόημα να περάσω.

Την είδα δεν ήταν καθόλου καλά. Παντού είχε σωληνακια και το δέρμα της φαίνονταν ξερό. Πονάω που την βλέπω έτσι.

"Χάρη?!"γύρισε το κεφάλι της ενθουσιασμένη. Έτρεξα γρήγορα πάνω της και ενωσα τα χείλη μας.

Τα χείλη της φαίνονταν ξερά αλλά όταν τα φίλησα πήραν το ροζ τριανταφυλλι χρώμα τους.

Το δέρμα της πήρε μια λάμψη και ειδικά το πρόσωπο της χαμογέλασε μεσα από το φιλι μας.

Το φιλί μας... αυτό το φιλι μας! Τόσο γλυκό, απαλό και αθώο αλλά ταυτόχρονα άγριο και παθιασμένο.

"Γιατί με άφησες?"με ρώτησε και ενα δάκρυ κύλισε στα κόκκινα πλέον μάγουλα της
"Μωρο μου κινδυνεύεις κοντά μου"
"Το ξέρω μου τα είπε όλα η Έλενα"γαμω ήξερα ότι δεν έπρεπε να εμπιστευτούμε αυτήν την πουτανα
"Και συνεχίζεις να με θες κοντά σου?"
"Μωρο μου λατρεύω τον κίνδυνο και εσένα δεν μπορώ να αποχωριστώ ούτε το ένα ούτε το αλλο"
"Δηλαδή ξανα μαζί?"Την ρωτάω
"Ναι"μου λέει
"Για πάντα μαζί?"την ρωτάω
"Μωρο μου δεν υπάρχει το για πάντα υπάρχει το όσο μπορούμε" με κοίταζε με τα μεγάλα πράσινα μάτια της
"Τότε για όσο μπορούμε"της λέω και ορμαω στα γλυκά χείλη της.

Ήταν τόσο όμορφη στιγμή αλλά όπως πάντα κάποιος έπρεπε να την χαλάσει. Μια νοσοκόμα μπήκε στο δωμάτιο.

"Συ...συγγνώμη που διακόπτω αλλά τελείωσε το δεκάλεπτο και η κοπέλα πρέπει να ξεκουραστεί"ανακοίνωσε και έφυγε
"Μωρο μου πήγαινε θέλω να κοιμηθώ"
"Να κοιμηθείς? Τόσες μέρες κοιμόσουν!"
"Φύγε μωρό μου"είπε γελώντας
"Καλά..."