İnsanlar teknolojiye dalmış gidiyordu.Ben ise ailemin kavgalarını izleyerek büyüyordum ve insanlar eğlenirken ben yastığıma kafamı koyup ağlıyordum.Sabah olduğunda yine aynı rutin de ilerliyordum.
Okul hayatım da mükemmel olmak isterdim ama olamadım. Ailem de isterdi ama yapamadılar.Çünkü onların sadece ağzı çalışıyordu. Bıdı bıdı...Bıdı da bıdı... Sadece ağzı çalışan bir çiftti. Babam her bağırış çağırış sonrası dışarı çıkardı.Eve geldiğinde biz uyuyor olurduk.Geç gelirdi çünkü. Sabah kalktığında ağzı leş kokardı.Anneme gelirsek neredeyse çoğu zaman ağlardı.Ne kadar yanında olsamda ...
Annem ve Babam sadece tek bir şeye izin veriyordu.Spor. Ve ben de seviyordum hatta seçmelere katılacağım.
Benim hatam sadece izlemek oldu. Hayal kurmamıştım. Kurduysam tek tük ve kendi geleceğim üzerine hayaller kurardım .Tabii küçüktüm o zaman dünyayı kurtaramazdım :) .
Hayal kurmam için illa bir şeyler olmalıydı galiba.Ben bu kadar büyük bir supriz beklemiyordum gerçi ama oldu işte bir şeyler ...... :)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Aimless
ActionEğer bütün hayalleriniz saniyeler içinde elinizden alınsaydı ne yapardınız? İşte bunu yaşayan bir çocuğun kendine yeni hayaller kurma çabası, yaptıkları...
