Gümüş Kaşık (TAMAMLANDI)

48.Bölüm

     Her  birimiz  sahne de  ki yerlerimize  teker teker yerleşirken  , bir taraftan da kulağımıza salondan  gelen  uğultular  , dinleyicilerin de  yerlerini  almış  olduğunu  gösteriyordu .

        Keman  çaldığım  için  sahnenin  seyirciye  yakın  olan  kısmında  oturmak  durumundaydım . Bu  durum  zaten  var  olan  heyecanımın  daha da  alevlenmesine  sebep  oluyordu . Orkestra da ki  arkadaşlarımla  göz temasın da  bulunarak  birbirimize  cesaret  ve  güç  aşılıyorduk . Bastığım  yerin  neresi  olduğunun  bilincinden  uzaklaşarak  heyecanın  beni  esir  almasına  izin  verdim  ve  sonunda yerime  oturabildim .

       Gözlerimle  salonu  taradım  ama  önümde  oturduklarını  bildiğim  izleyicilerin  hiç birinin  yüzünü  göremedim . Sahne  aydınlık  konukların  oturduğu  yerse  karanlık  olduğu  için  onlar  bizi  net  olarak  görüyor  olsalar da  biz  onları  göremiyorduk . Benim  yüzünü  görmek  istediğim  tek  insan  Gönen  olduğu , onu da  kuliste  gördüğüm  için  onun  orada  olduğunu  biliyor  olmak  bana  yetmeliydi  şu  durumda , bende  buna  razı  oldum  çaresizce .

        Yalçın  hoca  sahneye  çıkıp  arkası  bize  önü  seyircilere  dönük  şekilde  salonu  selamladı . Onun  bu  saygılı  girişi  üzerine  bizler de  oturduğumuz  yerden  kalkıp  seyirciler  ile  birlikte  hocamızı  ayakta  alkışladık . Biz  yerlerimize  oturup  açılış  parçamız  için  hazırlık  yaparken  Yalçın  hoca  yönünü  bize  döndü . Onun bu  dönüşü  salondaki  seyircilerden  gelen  uğultunun  bıçakla  kesilmiş  gibi  net  bir  şekilde kesilmesine  sebep  oldu .

         Bütün  bunlar olurken  içimde  bir  korku  baş  gösterdi  ya  çalamazsam ya  herşeyi  bir  an da  unutursam  hatta  herşeyi  unutmuş  gibi  hissediyordum  şu an . Sonra  annemin  sınavlardan  önce  bana  verdiği  destek  konuşmaları  geldi  aklıma . O  ne  derdi  hep

   " Kızım  sen  şimdi  aklında  hiç bir  şey  yokmuş  gibi  hissediyorsun ya  bu  çok  doğal . Herkes  böyle  hisseder  ama  eminim ki  soruları  görünce  her şeyi  hatırlayacaksın "

     Sınava  girip  çıktığımda  annemin  haklı  olduğu  ortaya  çıkıyordu  hep  ama  bu  durumun  kadının  daha  önce  söyledikleriyle  ne  alakası  vardı  şimdi  ? Herhalde  şöyle   bir  bağlantı  kurdum  kafamda . Yalçın  hoca  başlamamız  için  işaretini  verince  bende  unuttuğumu  zannettiğim  müziğimi  hatırlayacaktım .

      Salondan  çıt  çıkmazken  beklenen  an  geldi  ve  hocamız  elleriyle  ihtişamlı  bir  hareket  yaparak  başlamamız  için  işaret  verdi . İşte  o  an  herkes  gibi  bende  enstrumanımı  çalmaya  başladım . Nihal  Sultan  yine  haklı  çıkmıştı  soruları  görünce  herşey  aklıma  gelmişti . Yani  hocanın  hareketi  beynimi , parmaklarımı  benden  üstün  bir  gücün  etkisiyle  harekete  geçirmiş  iç  güdüsel  olarak  keman  çalmamı  sağlamıştı . Aslında  bu güç  içimden  , müzik  aşkımdan  kaynaklanıyordu .

      Çaldığımız  notalar  ilerledikçe  müzik  benim  üstümde  değil  ben  müziğin  üstünde  hakimiyet  kurmaya  başladım . Üzerimde ki  heyecanı  tamamen  atmış  kemanımın  üstünde  tam  bir  egemenlik  kurmuştum .

        Parçaların  birini   bitirip  bir  diğerine  geçerken   artık  çaldığımız  müziğin  iyice  keyfine de  varmaya  başlamıştık . Benim  solo  çalacağım  parça  son  çalacağımız  eserden  bir  önceydi . Müziğimizin kesildiği her seferin de dinleyenler tarafından beğenildiğimizi gösteren alkışlamalarının seslerini duyuyorduk .