İncirler Olana Kadar

7.BÖLÜM

Sabah saatin sesiyle uyandım bir dakika ama bugün haftasonu değil mi ya..
Kalkıp aşağı indim hemen.Annem

"Nihayet uyanabildiniz küçük hanım. Hadi üstünü başımı giy Serhat amcanlara kahvaltıya gidiyoruz."

Tamam der gibi başımı salladım bir dakika ya..
Kayra..??
Dün akşam gözleri dolu bir şekilde ewe gitmişti. Ne olmuştu ki acaba? Eski anıları mı canlanmıştı gözünün önünde..

Hemen yukarı çıktım. Ne giysem acaba en sonunda karar verdim beyaz şortum, beyaz adidas baskılı tişörtüm altına pembe ayakkabılarım.. çok tatlı olmuştum bence.. üstüme de uzun bir hırka geçirsemiydim acaba?? Aman neyse.. Serhat amcalar sonuçta ne olacak diye düşündüm.. aşağı indim annem de hazırlanmıştı. Çok şık duruyordu. Hemen annemin arabasına atladık ve navigasyona baka baka evimi bulmaya çalıştık.
_____._____.______._______

Nerdeyse 2 saat oluyordu hala evi bulamıştık.

"Galiba burası annem"
dedim.

Ama karşımıza çıkan ev şey...ımmm. çok tuhaftı. Serhat amca gibi bir iş adamından daha büyük ve lüks bir ev bekliyordum. Oysa ki onun evi bir gecekondu idi.
Değişik..
Annemle eve doğru yaklaştık. İkimiz de hayretler içerisindeydik.

Kapıya 2 kere tıkattım. Kapıyı Serhat amca açdı.

"Ah bende sizi bekliyordum."dedi.

Hemen içeri buyur etti. Küçük ama güzel bir evdi.

"Kayra bak gel kim gelmiş??"

Kayra içeriden çıktı. Altında eşofman üstünde siyah bir tişört. Gözleri kan çanağı bir biçimde. Şaşkın gözlerle ona bakıyordum.

"Ah kusura bakmayın. Uyuyorum da bi dakika müsade edin hemen geliyorum."

Gözleri uyku mahmuru gibi durmuyordu. Tam tersine bütün gece uyumamış gibi duruyordu. İçeri geçtik oturduk. Kayra hala gelmemişti merak ettim. Kalktım odasının yanına kadar gittim. Acaba içeri girmeli miydim?Off çok düşünüyorsun Hayal
dedi içimden nir ses ve kapıyı tıkladım. Cevap alamayınca içeri girdim.

Kayra yatağın ucuna oturmuş ağlıyordu. Neden ağlıyorsun diye soramadım. Hemen gidip ona sarıldım istemsizce. Ağlayan bir insana daynamazdım ben. Hıçkırıklar içinde ağlamaya devam etti. Ne olduğunu soramadım. En sonunda

"Tamam artık. Sende ağlama. Gözyaşını dökme benim için nihayetinde neyim ki ben senin için.."

bilmiyordum bu sorunun cevabını içimde debeleniyordu bu soru  acaba biz neydik ki. Arkadaş mı??Bir anda kelimeler ağzımdan dökülüdü.

"Ben senin arkadaşınım.Kayra.."
______.______.______.______

Kayra'dan devam:
Arkadaş mı?? Ban sarılmasına mı sevineyim yoksa bana arkadaşız demesine mi üzüleyim?

Şimdilik bunları kafaya takmamaya çalıştım. Nasıl olsa birgün benim farkıma varacaktı. Belki sonumuz olmayacaktı. Yada bana hep arkadaş gözüyle bakacaktı. Ama olsun ihtimaller değil miydi bizi ayakta tutanda zaten... Ona ilk defa bu kadar yakındım. İlk defa kokusunu böyle içime çektim. Ne kadar baş döndürücü bir kokusu vardı. Hayatımda annemden sonraki en güzel koku ona aitti sanki.

"Kayra!"

Babamın sesiyle irkildim. Artık içeri gitmeliydik. Yanlış  anlaşılabilirdik. Hemen üstümü başımı düzeltip dışarı çıktım. Hayal içeride kalmıştı. Hemen geri döndüm.

"Ah.. Şey pardon seni içerde unutmuşum..."
güldü. Bende onun gülüşüne güldüm...