6.BÖLÜM

32 2 0
                                    


Onu birgün mutlu edeceğim.

Kayıp olmak diye bişeyler varmış. Kimselerin olmadığı yerlerde ağlamak. Sonra hafifçe toprağa düşer gözündeki yaşlar. Herşey bitti zannedersin. Sonra bir an gelir,bunları düşünürken bile pişman olursun. Annem var babam var daha neyim olsun ne yapacağım ben bir sevgiliyi... Bıraktım artık o işleri dersin çok yoruldum ve çok da iyi üzdüler dersin. Benide üzdüler, bi bardak çay içtim üstüne. Çünkü değmezmiş hiç kimseye.

         ******

Karşımda ellerinde pasta duruyorlardı. Halbuki ben doğum günümü hiç kutlatmazdım. Çünkü o gün sevdiğim adamı en yakın arkadaşımın üstünde basmıştım tövbe ettim o gün daha hiçbir zaman doğum günümü kutlamayacağıma dair yemin etmiştim. Şimdi karşımda bütün sınıf arkadaşlarım ama bir dakika biri eksikti...

"Kayra??"

Ağzımdan dökülmüştü sözler bir anda hemen ağzımı elimle kapadım. Fark etmemişlerdi heralde. Hadi pastayı kes dedi Rüya evet der gibi kafamı salladım. Kestim hemen.. Uğraşmak istemiyordum çünkü.

O gün hayatımın içine edilmişti çünki. Pastayı keser kesmez kendimi veranda ya attım. Rüya yanıma geldi.
"Ne oldu hayatım. Neden ağlıyorsun??" O söyleyene kadar ağladığımı bile fark etmemiştim. Bişi yok dercesine kafamı salladım. İçeri gitti.

Canım neden yanıyordu ki şimdi? Canım neden bu kadar acıyordu. kalp ağrısını dindirebilecek ilaçı zaten üretilmemiş miydi? Daha dün gibi hatırımdaydı buğra nın beni reddettiği..

Omuzumda bir el hissetim arkama baktığımda kayra olduğunu fark ettim. Onun karşısında ağlamamalıydım. Hemen gözlerimi sildim.

"Utanmana gerek yok yanımda ağlayabilirsin. Bu değişik. Bana anlatmak ister misin?"

Hemen olup biteni ona anlattım. Ben anlatırken onun gözleri dolmuştu. Konuşmam bittiğinde gözünden bir samla yaş yere düştü. Ben ne olduğunu anlayamadan yanımdan çıktı gitti. Neler oluyordu böyle.??
              ******

Kayra'dan devam
Düşünsenize bi karşınızda sevdiğini anlatan sevdiğiniz kadın duruyor. Onun tek gözyaşı olmak için ölmek bile isterdim. Ama o ağlamamalıydı. O hep gülmeliydi.. o gülerken oluşan yanağındaki çizgileri incelemeliydim. Yada gülüşündeki huzuru yansıtan mutluluğu seyretmeliydim. Onun ağlamasını değil.

Kalbi eline verilmiş bomba gibiydi bana olnları anlatırken. Canı çok yanmış benim güzelimin. Ve kendime bir söz verdim.Onu bir gün mutlu edeceğim...

İncirler Olana KadarHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin