"Shit!" riep Brigitte uit. Eric schrok van haar plotselinge uitroep. "Wat is er?" vroeg hij dan ook geschrokken. Haastig tikte Brigitte iets in op de computer, waarna ze haar jas van de kapstok trok en hetzelfde deed met die van Eric. Terwijl ze richting de auto liepen zei Brigitte: "Die Charlotte, ik denk dat zij de moordenaar is" Verwonderd keek haar collega Brigitte aan. "Maar die ziet er toch niet uit als een moordenaar?" Brigitte schudde haar hoofd. "Ze kent de ex van Tim ook" verklaarde ze. "Hoe weet je dat?" vroeg Eric. "Die kwam Liesbeth gedag zeggen in die livevideo"
Ze waren aangekomen op het adres was Charlotte De Gusse gedomicilieerd stond. Brigitte belde aan en vrijwel meteen deed de vrouw open. Toen ze de rechercheurs in het deurgat zag staan schrok ze. "Jullie zijn toch die agenten van bij Valerie?" vroeg ze voor de zekerheid. Grijnzend knikte Brigitte. "Ik denk dat jij eens mag meekomen naar kantoor" zei ze. "Waarom?" protesteerde de dame. Brigitte had bijna met haar ogen gerold, maar wist zich in te houden. "Ik denk dat jij dat beter weet dan wij" antwoordde Eric, waarna ze haar schouders ophaalde. Brigitte wilde nog zeggen dat ze moest stoppen met die komedie, maar dat hield ze voor op kantoor. Charlotte werd in de wagen gestopt en tijdens de korte rit werd niets gezegd, zoals meestal wanneer er een verdachte bij zat.
"Dus, Charlotte, vertel maar eens hé!" viel Brigitte meteen met de deur in huis toen ze plaatsgenomen hadden in de verhoorkamer. "Ja, wat?" antwoordde ze brutaal. "Wat hebben Lars Vanderwaele, Tim De Meyer en Kobe Gerstman jou misdaan?" was Eric haar spelletje wel beu. "Mij niks," antwoordde ze nonchalant, "maar Valerie, Liesbeth en Saskia wel!" Charlotte kende dus alle ex-vrouwen van alle slachtoffers. "Weet je hoe veel pijn die hadden? Opeens, poef, maakt hun man of vriend het gedaan!" zei ze kwaad. "Dus omdat die vriendinnen van jou gedumpt werden vermoord jij die mannen maar?" vroeg Eric ongelovig. Charlotte knikte alsof het niets was. Eric riep Roland om Charlotte De Gusse achter slot en grendel te steken. "Ik ben blij dat dit eindelijk opgelost is" zuchtte Brigitte. Ditmaal was het een zucht van opluchting. "Ja, amai.." beaamde Eric.
"Hebben jullie er zin in?" kwam een vrolijke Floor de eetruimte binnen. Eric, die achter haar stond, lachte. "Tuurlijk da!" grinnikte hij. Met een tevreden glimlach keek Floor hem aan. Ze hadden namelijk met een paar collega's afgesproken om na het werk nog iets te gaan drinken, uitgezonderd de ploegen die de nacht moesten draaien dan. Dat wilde zeggen dat Tineke en Koen niet aanwezig konden zijn, maar ook Brigitte had afgezegd. Ze wilde namelijk haar slaap inhalen, want na die twee bijna slapeloze nachten en vermoeiende zaken, kon ze dat wel gebruiken. "Veel plezier straks he!" zei Brigitte. Eric nam zich voor om niet teveel te drinken, net als de meesten onder hen.
Floor zat, met een cava in haar hand, met Femke te babbelen. Femke had het vanavond bij limonade gehouden, in tegenstelling tot vele andere collega's van hen. Ines had ook al wat alcohol binnen, maar met mate, dus zij was ook nog niet zo heel dronken. Behalve Femke was Robin de enige die vandaag geen alcohol gedronken had. Dat dronk hij immers nooit. Maar Eric, Obi en Patrick stonden behoorlijk dronken op de dansvloer. Femke nam geamuseerd haar iPhone en begon haar dronken collega's te filmen. Op een gegeven moment waren de mannen elkaar opdrachten aan het geven. Zo kwam Obi met het geweldige idee om zijn twee andere mannelijke collega's te laten kussen. Femke had haar camera natuurlijk meteen op Patrick en Obi gericht. Die waren te dronken om te beseffen wat ze deden en zonder nadenken voerde ze Obi zijn opdracht uit. Femke en Floor lagen in een deuk terwijl Robin net terug kwam van het toilet. Hij had zo'n spijt dat hij dit hele gebeuren gemist had, maar toen Femke hem de beelden liet zien was ook hij meteen in de lach geschoten. Ja, dit filmpje zou hen nog lang achtervolgen! Toen het iets na 1uur was, had Femke het stilaan gehad. Het was een geweldige avond geweest, maar ze was er doodmoe van! Aangezien Obi, Patrick en Eric niet meer in staat waren om te rijden hadden Floor, Femke en Robin afgesproken dat ze elk een van de dronkaards naar huis zouden brengen. Femke had Patrick meegenomen, Floor had natuurlijk haar eigen collega Obi vervoerd en Robin had Eric dan maar onder zijn hoede genomen. Ines was eerder die avond al naar huis gegaan.
Toen Robin onderweg was richting Erics huis, kwam hij de patrouillewagen van Koen en Tineke tegen. Toen ze elkaar passeerden deden beide wagens hun raampje naar beneden. "Hoe was het feestje?" vroeg Koen, waarna Robin gebaarde naar Eric, die op de achterbank al in slaap was gevallen. "Femke zal de beelden doorsturen, je gaat verschieten!" grinnikte Robin. Al en geluk dat het vandaag -eigenlijk gisteren, want middernacht was al gepasseerd- zaterdag was en alleen Femke en hij moesten werken deze zondag. Al zou hij ook niet makkelijk uit zijn bed geraken, maar beter nuchter dan met een kater natuurlijk. Robin stond voor de deur van het huis van zijn collega, alleen moest hij die nog wakker krijgen. "Eric!" zei hij, terwijl hij de man probeerde wakker te schudden. Een zachte kreun ontsnapte uit de dronken man. "Wakker worden!" zei Robin nu iets luider. Gelukkig opende Eric nu wel zijn ogen. "We zijn thuis" zei Robin. Eric zocht zijn sleutel en na zijn zakken volledig uitgemest te hebben, verscheen het metalen voorwerp dan toch. Het sleutelgat vinden lukte hem niet, dus hielp Robin hem met het openen van de deur en ondersteunde hij hem op de trap. Toen hij dan eindelijk weer in zijn auto zat reed hij naar zijn eigen huis, waarna hij als een blok in slaap viel naast zijn vriendin, die natuurlijk ook al lang aan het dromen was. Bijna was hij vergeten zijn wekker te zetten, gelukkig dacht hij er net op tijd nog aan. De chef zou gevloekt hebben anders...
Weten jullie nog wat er in de proloog stond? Anders zou ik die toch nog maar eens herlezen..
Voor eventuele verwarring te voorkomen: Charlotte is níét de ik-persoon in de proloog. Wie dat is ontdekken jullie pas later.. 😉
JE LEEST
It's just... Why?
Fanfiction'Ik had zijn adres. Eindelijk kon ik wraak nemen voor wat hij mij destijds aangedaan had. Ik belde aan alsof er niks aan de hand was. Hij deed open en ik herkende hem meteen.'
