#Crazy

#Πρόλογος

Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε ένα πολύ όμορφο κορίτσι σε μια πολύ όμορφη πόλη με πολύ όμορφους ανθρώπους και είχε σχέση με ένα πολύ όμορφο αγόρι που πηγαίνε σε ένα πολύ όμορφο σχολείο και μπλα μπλα μπλα....  (Ααα ανάσα καλέ)

ΟΧΙ ΟΧΙ ΚΑΙ ΞΑΝΑ ΟΧΙ!

Μήπως είπα όχι ? Ααα δεν είπα το λέω τώρα....Όχιιι!!

Τίποτα δεν είναι τόσο πολύ όμορφο για να με πείσετε ότι είναι !Και ναι ναι καταλάβατε ήδη για πιο πράγμα μιλάω σωστά??Μαντέψατε μήπως?

Ναι το βρήκατε για μένα αναφέρομαι!!

Και όταν λέω όμορφο πολύ απλά εγώ δεν υπάρχω σ'αυτό!

Είμαι το ασχημόπαπο του παραμυθιού που δεν πρόκειται ποτέ των ποτών να γίνει κύκνος.
Τέλος πάντων να μην τα πολυλογώ όπως καταλάβατε είμαι άσχημη!!

Ζω σε μια ωραία σχετικά πόλη αν εξαιρέσεις τους ανθρώπους που είναι σαν σκουληκο-σαλαμάνδρες και έχω μια εξαίσια μικρή οικογένεια:εγώ η μαμά μου κι η μικρή μου αδελφή.

Ας πούμε ότι η ζωή μου είναι μια άκρως φυσιολογική ζωή παραλύποντας μια μικρούλα τόση δα λεπτομέρεια.

Φοιτώ σε ένα απαίσιο σχολείο στο οποίο ζω καθημερινά ένα είδος βασανισμού εφόσον δεν έχω φίλους και το μόνο που κάνω για να περάσω ωραίο δημιουργικό χρόνο κλειδώνομαι στις τουαλέτες περιμένοντας αργά και βασανιστικά να περάσει το διάλειμμα για να μπούμε μέσα για μάθημα.

Ένας δεύτερος ισάξιος του πρώτου βασανισμού είναι ότι οι καθηγητές μου...Έχουν τόσο υψηλές απαιτήσεις από μένα που είμαι αναγκασμένη παρόλο τη βαρεμάρα που νιώθω κατά τη διάρκεια του μαθήματος να βγάζω εγώ το μάθημα γιατί τα χάπατα που ονομάζονται συμμαθητές μου πάσχουν από εγκαιφαλική κάκωση που τους είναι αδύνατο να διατηρήσουν τα μάτια τους ανοικτά!

Έλεος πια!

Ααα δεν σας είπα και το χειρότερο. Μα έλεος πια πόσο ξεχασιάρα είμαι αλλά τέλος πάντων. Το θέμα είναι ότι ντεπομαι πάρα πολύ στο μπλα μπλα μπλα με αποτέλεσμα τα μάγουλα μου να παίρνουν ένα παπαρουνί χρώμα που απαιχθάνομαι.
Και δεν αρκούν όλα τα προβλήματα που έχω ,οι χαζοί συμμαθητές μου χαζοχαχανίζουν εισβάρος μου.

Αλλά όχι μπόρα είναι και θα περάσει

Δεν ξέρετε με πόση ανυπομονησία καρτερούμε μέρα νύχτα να φυσησει ενας αέρας(ουπς το τραγουδηστικο μου ταλέντο, ναι τρομάρα μου με παρέσυρε απολογούμαι) και να με πάρει στο πανεπιστήμιο κάπου στο εξωτερικό που δε θα υπάρχουν όλοι αυτοί οι ηλίθιοι.

Πάνω κάτω νομίζω ότι έχετε πάρει μια γεύση απ'την πραγματικότητα στην οποιά ζω αλλά παρόλα αυτά ζω μια άκρως φυσιολογική​ ζωούλα!

(Ελπίζω να διακρίνεται την ηρωνεία !! χαχαχα τι αστεία που είμαι κυλιέμαι στα πατωματα)

___________________________________

Hello guys!!

Τι μου κάνετε??

Λοιπόν έχω να πω ότι πρώτη φορά γράφω κάποιο βιβλίο για αυτό μην παραξενεύτητε που είναι χάλια.

Τέλος πάντων (το λέω συνέχεια πρέπει να σταματήσω lol)
αν σας άρεσε η αρχή αυτού του βιβλίου ή αν δεν σας άρεσε κάτι γράψτε μου το στα σχόλια και αν σας άρεσε πατήστε το αστεράκι για να το μάθω,με βοηθάει πολύ για να συνεχίσω το στορυ.

Ααα επίσης είμαι απ'την Κύπρο!!;-)