Kalbine Amade

2~Ayakkabı Bağcığı

Hani derler ya ' Allah nasip ettirmeyeceği şeyi hayal ettirmezmiş ' işte bu söze bugün yeniden anladım. Kendi emeğimle ,çalışarak bu özel okulu kazandım. Okul hayatımda en hakettiğim okul bu okuldu benim için. Hayal etmiştim, düşünmüştüm acaba iyi bir okula parasız kendi çabamla girebilirmiydim. Girdim, başardım. Bakalım bundan sonra hayat karşıma ne çıkaracak.

Zeynep le birlikte okulun bahçesinde oturuyorduk. Etraftaki değişik insanlara bakıyorduk. Gerçekten her insan farklıydı kimi dış görünüşü kimi de düşünceleriyle. Mesela ilerideki saçını maviye boyatan çocuk , saçı gibi hayatıda renklimiydi ? Benim öyle değildi işte. Yani bazı insanlar vardır ki kafasında fırtınalar koparken dışarıya güle bilir, mutluyum imajı verebilir.

Düşüncelerimi bölen yanımdaki canım arkadaşıma döndüm. Okula gelince benim şaka yaptığimı anlamıştı. Baya bi kızmıştı. Sonrada küsüp konuşmadı ama herzamanki gibi küs olduğunu unutup yine konuştu. Aslında yaptığım şey kötüydü ama 2 tanede iyi yanı vardı. Biri beklememiş olmam biride Zeyzey'in endişesini görüp ne kadar sevildiğimi anlamam

' Hadi müdürün odasına çıkalım Hangi sınıftayız bi soralım.'

'Gidelimde hani sen benle küstün, konuşmuyordun? '

' Hala küsüm sadece konuşuyorum'

'Hadi ordan yine konuşmayacağını unuttum demi?'

'Sus be birde bana geveze diyor ama çok korktum böyle şaka yapılır mı? İnsaf be'

'Özür dilerim benim salaklığım işte sen bana bakma '

'Sana bakmıyımmı bu güzelliğe kim bakmaz Şu bahçedekinlerin yarısı sana bakıyor'

'O senin yanında olduğumdandır.'

'Tabi oda varda neyse şimdi ders başlıyacak yürü müdürün odasını bulalım.'

'Tamam tamam kalktım'

*****

'Bakarmısın müdürün odasını arıyoruzda kaçıncı katta acaba?'

'Bu katta sağdan 2. '

'Teşekkür ederiz'

Bütün katları gezmiştik bizdeki şansa bakın en son geldiğimiz katta çıktı. Zeynep önde ben arkada müdürün odasına girdik. Müdür Zeynebin sınıfını söyleyip bana baktı.

'Şanslısınız aynı sınıf 12-A'

'Teşekkür ederiz '