MEMORIES [NASHLENE]

Memories 1

Chapter 1 na. Wala ng Prologue para exciting! Excited na mee. :) ;*

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

AUTHOR's POV

"BABEEE!!" Sigaw ni Nash.

"BABE KO!" Sigaw din ni Sharlene habang patakbo kay Nash. Noong makarating na sila sa harap ng isa't isa, nagdikit ang kanilang mga noo at nagtitigan.

"I loveyou babe ko..." Nash

"I love you too babe ko. Hinding hindi kita iiwan." Sharlene

"Promise?" Nash

"Promise!" Sharlene.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

"Babe, saan ka pupunta bebe ko?!" Umiiyak na sabi ni Nash

"Sorry babe pero kailangan kong pumuntang States." Sharlene

"Babe, pwede naman nating pag-usapan to." Nash

"Sorry." Sharlene sabay pasok ng kotse tapos andar. Hinabol ni Nash ang kotse.

"BABE KO! WAG MO AKONG IWAN. PLEASE, SHARLENE! WAG. MAHAL NA MAHAL KITA. WAIT LANG, BABE! SHARLENE! SHARLENEEEEEEEEE!" Nash habang umiiyak. Tumigil na sa kakahabol dahil mabilis na ang takbo ng sasakyan.

SHARLENE's POV

*tititititititititit* (Alarm)

*toktoktok* (Door)

"Sharlene, this is Mom. Wake up na maaga pa flight natin. We're going back to Manila, right?" Mommy.

Oo nga pala. Babalik na kaming Manila. Maaga flight namin! Hay. Prepare na akooo.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

After all, natapos na din kami at pumunta ng Airport. 6:30am ang flight namin, ibig sabihin 8:00 in the morning kami makakarating sa Pilipinas. Medyo excited na akong bumalik doon na medyo kinakabahan. Di ko alam kung baket.

We're now traveling back to the Philippines. I miss Nash, so much. 2 years din ang nakalipas noong iniwan ko siya. We're Freshmen that time but now, we're Junior. 2 years and a half ako nawala. Kamusta na kaya siya? Sana ayos lang. Masyado kase ako nasaktan noon kaya kailangan ko umalis. Maghihiwalay daw sina Mommy at Daddy kung hindi daw ako sumama. Hindi na ako nakapag-explain kay Nash dahil sasabihin niya na ipinagpapalit ko siya. Eh lahat naman ng tao kailangan mamili ehh. Mas pipiliin mo din naman ang magulang mo kesa sa mahal mo dahil marami pang tao dyan. Nasaktan pa rin ako dahil kahit ganon eh mahal ko talaga si Nash dahil siya ang Childhood Sweetheart ko. Those MEMORIES.. :(

We arrived at Manila at exactly 8:30 in the morning. Hay! I really miss this country. Marami na sigurong nagbago dito. Babalik na kame sa bahay namin dati. Halos kalapit lang kase namin ng bahay sina Nash. Niligpit namin ang iba naming gamit at ang luma naming gamit. Inarrange na namin ng maayos ang bahay.

Evening...

"Mommy, pahangin lang ako sa labas." Me

"Sige." Mommy.

Habang nasa labas ako nagpapahangin, sinisilip ko ang bahay nina Nash. Nakita ko, may 3 tao dun. Dalawang lalaki ang naguusap. Pareho silang nakajersey. Tapos yung isang lalaki, may kaakbay na babae. Sino naman mga yun? Baka naman lumipat na sina Nash. Hayy... Pasok na lang ulit ako sa bahay at natulog na.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

NASH's POV

"...Theorem. So, what's the next answer?" Mrs. Agoncillo. Math time ngayon. Siya rin ang adviser namin. Kakaboring!! Bigla na lang may papel na bumagsak sa upuan ko. Binasa ko,

"Hi babe, bored ka na no? Makinig ka! Para sa future natin. Yiiii. :* Labyoo Babeboss. ♡

--Alexabeybe ♡"

Tss. Galing kay Babe. Sweet naman! Tiningnan ko si Babe tapos nginitian. Ganda talaga ng babe ko!! Tapos humarap ulit ako at nakinig.

*toktoktok*

May kumatok tapos tiningnan ni Mrs. Agoncillo.

"Oh! There she is. Ang new student sa klase natin, si SHARLENE SAN PEDRO." Sharlene San Pedro daw? Huh?! Diba na--nasa S-states si-siya? Sana hindi siya yan. Nuong papasok na siya nakita ko.

SI SHARLENE NGA, SI BABE KO NOON NA INIWAN AKO... :(

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Chapter 1 is done! Vote, comment at Suggest. Loveyouuu :* ♡ Support this. :) :*