Saat:12.45 Cuma
Bizlere yapılan işkenceler dur durak bilmiyordu. Bayılmıştım, uyandıgımda sol elimde 2 parmak yoktu. Kalan 3 parmakta da tırnaklarım yoktu. Ağzım sürekli kan ile doluyor gözlerim kapaniyordu. Size bir itirqfta bulunayım mı? Korkuyordum...
Saat:08.20 Cumartesi
Her gün suratıma atılan bir kova su ile uyanmaktan bıktım. Etrafımdaki uzman çavuşlar, erler, onbaşı olanlar hepimiz ama hepimiz sadece iç çamaşırı ve kan revan içerisindeydik. Garipten sesler duymaya başlamıştım. 3 aylık bebeğimin ağlama sesleri kulağımda çınlıyordu. Aklıma askere geldikten 1-2 ay sonra bu hale geleceğim geçmemişti. Ahh... işte geliyorlar.
Saat:12.00 Cumartesi
Saatlerdir bir deliğe girdiler çıkmıyorlardı. Bakıp bakıp gülmekten küfür etmekten baska bir şey yapmıyorlardı. En son dayanamadim ve;
"Neye gülüyorsunuz lan siz şerefsizler!" Diye bağırdım. Suratlarında bir ciddiyet oldu birden bire. Masada duran tabancayı aldı birisi ve direk olarak suratıma vurdu. Gözlerimi açtıgımda silahın namlusu bana bakıyordu. Sonra vücudum birden kuş misali hafifledi. Ardından bir ezan sesi duydum. Etrafımda beyaz güvercinler uçuyordu. Sonra anladım ne olduğunu. Işte ben böyle şehit oldum...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
O Şimdi Asker
AksiUzun zamandir yeni bir bölüm yazmıyordum. Bu günden itibaren bu kitabı devam edecegim. Iyi okumalar.