Kraliyet

4.Bölüm

         
        Gözlerimi açtığımda kafam bir yukarı bir aşağı iniyordu.. Bunun sebebi  Rıchard’ dın göğüsüne yatmamdı...

          Elimide beline sarmıştım uyuyor olması icin icimden yalvarıyordum. Geriçekildiğimde uyumuyor olduğunu gördum.Utançtan napacağımı bilemedim... 

         Bana bakıp it it sırıtıyordu. Elerini başının altına koydu..
   

       "Nasıl rahatmıydı?” derken yüzünde müzip bir tavır vardı.

      "Sanada günaydın" konuyu değiştirmeye çalıştım, utanctan yüzüm yanıyordu olduğu yerden doğruldu..

               "Konuşmamız lazım" bana bakıyordu. İçimden bir ses dinleme diyordu dün geceki gibi saçmalıyacak.

           Cevap vermedim doğrusunu söylemek gerekirse söyliyecekleride beni ilgilendirmezdi  ifadesiz bir şekilde yüzüne baktım.

       "Kız kardeşin karalıklardan birine hediye edilmiş " duyduma inanamıyordum . Beynimden vurulmuşa dönmüştüm düşünemiyordum.Gözlerim yanmaya başladı, hıckırıklar boğazıma dizilmişti... Nefes alamıyordum...

                        Şimdi ne yapacaktım?

Kendimi bıraktım, hıckırıklarımla sarsılıyordum görüşüm bulanıklaşmıştı... Rıchard bana boş boş bakıyordu...  Eliyle kolumdan kavradı..  Beni kendine çekti, başımı omzuna koydu...

       Ona karşı çıkıçak nede direnecek halim vardı.Nefesim kesik kesikti...  Eliyle saçlarımı okşuyordu, sinirli oldu beliydi ama neden?

            "Eyer evlenme teklifimi kabul edersen onu buraya getiririm."şimdi anlamıştım ona hayır dediğim için sinirliydi.Bu halimden bile yararlanıyordu beni tehdit ediyordu.
        

           Kafamı hızla omzundan çektım. Elini başımdan ittim yataktan kalkaçaktımki, beni belimden yakaladı. Hızla kendine çektı, sıkıça sarıldı kıpırdayamıyordum.

        Kalbim yerinden çıkıçakmış gibi atıyordu... Sinirden titriyordum, koları güçlüydü itmeye çalıştım boşuna uğrasıyordum nefesi enseme vuruyordu..

"Hayır! Seninle asla evlenmiyeceğim !!!" sesim sinirden kısık çıkmıştı... Kolarını sıktı açıyla inledim..

"Alex birdaha sormiyacağım bu son şansın. Onu kurtara bilirsin... " asla demiştim...  Ama mecburdum. Kız kardeşim için mecburdum.. Benim yaşadığımı o yaşamamalıydı .. Benim burdan kurtuluşum yoktu, onu kurtara bilirdim.

          "Tamam. Seninle evleniceğim.. Ama onu saraya getiriçeksin Rıchard. " kolarını gevşeti derin bir nefes aldım.
           "Söz Alex." kolarını nazikçe belime doladı.. Ensemden öptü midem bulanıyordu... Çıkarcı itin tekiydi.

     "Yarın evleniyoruz o zaman?" yarın mı? Bu kadar çabuk olmak zorundamıydı.. Ama bir önemi yoktu, artık ne kadar erken okadar iyi bir an önce ne olur biterdi...

                "O buraya gelmeden seninle evlenmiyeceğim..." sinirle beni bıraktı...  Yataktan kalktı kapıyı açtı bana döndü...

"Yarın benimle evleneceksin anladınmı!" kapıyı sertçe çarpıp çıktı... Piç!