Still Into You

Chapter 2: I love you, Goodbye

I'm Leigh Breanna Montes. I'm 20 years of age and only daughter ako, lumaki sa isang mayaman pero hindi kasayahan na pamilya.. Because I know, from the start di na magkasundo parents ko. Ginagawa nalang nila magsama maybe because I'm the reason, because I'm the only daughter.

Isa akong model at naniniwala ako sa kagandahang taglay ko. Lol *feeler* pero seryoso, madaming nagsasabi na I'm almost perfect. And lalong perfect life ko nung..

Nagkaron ako ng Boyfriend last 3years and we lasted for 2years. Masaya kami. Sobra, and we both thought na kami na talaga. People see us like we're perfect for each other. But that ended when all of a sudden we broke up.

He left me.. And I don't even know why. I can say we had a bad break up.. He went to Rome and doesn't even bother to tell me why. Pero alam kong may problema. Bago sya umalis I tried my best to talk to him. But he wasn't answering my text and calls.

And so I went to his house to find out that he just left 3hours ago na. What the fuck did I do? After all alam kong naging loyal kami sa isa't isa. At alam ko kung gano nyako kamahal. At ganon din ako. Nasaktan ako sa ginawa nya, pero ngayon ang laki ng bumuong katanungan sa isip ko "Bakit ka ba bumalik? "

*FLASHBACK

My boyfriend just texted me and he want us to meet at Cafe Rustico at exactly 10am. Miss na ata ako ng baby ko? Ay kasama ko lang sya nung isang araw e. Hahaha.

And so I went to the bathroom para makaligo, pagkatapos ko maligo naghanap nako ng susuotin ko pero as usual ang hirap maghanap. And so I ended wearing my pink girly dress. Bago lang ito at di ko pa nasusuot.

All done! Konting make up lang okay na, at sinabi din saakin ni Austin na mas gusto nya yung natural na ganda ko, ayaw na ayaw nyang nag heheavy make up ako. And so is me.

9:40 am nung umalis ako ng bahay nagpahatid ako sa driver ko. 10mins lang naman ang byahe so nakarating ako sa resto ng 9:50. Hindi pa sumakto ng 10. Sabi nya exact 10. Excited nanaman ako. Hahaha!

Papasok nako ng restaurant pero may naramdaman akong kakaibang kaba. Parang ngayon ko lang naramdaman? Pero I just wipe that thought out. I want this day to be perfect without knowing bakit nyako niyaya magcoffee.

Nakapasok ako ng resto at nadatnan ko syang nakatalikod at nakaupo sa bandang likod. And I think he's waiting for me na. Naexcite akong lapitan sya, paglapit ko sa likod nya tinakpan ko mata nya gamit ang dalawang kamay ko. Ganon din kasi ginagawa nya saakin. And I find it nakakakilig. Hahaha.

Naramdaman ko yung pagkabigla nya and bumulong ng "Bree" yes, sya lang yung tumatawag ng Bree sakin. Gusto nya special sakanya.

Umupo ako sa harapan nya pero napansin kong hindi man lang sya ngumingiti.

"Do you want something? Coffee, frappe?"

"Um maybe later. Anong meron babe? Ngayon ka lang nagyaya magcoffee sakin ng ganitong oras, usually you're sleeping pa ganitong oras e"

Medyo tumawa ako sa sinabi ko kase totoo naman. Pero bakit I can see fakesmiles?

Ano bang nangyayare? Hindi ganito si Austin. Masaya sya pag magkasama kami. Nararamdaman ko yung pagmamahal nya sakin everytime we're together.

Ibang iba ngayon, I can see the sadness on his eyes and how he fake smile.

So I decided to ask him...

"Babe, you alright? Is there any problem? Tell me, you know I'm always here to listen.."

"Bree.." Lalong lumungkot itsura nya. Fuck. Eto ba yung kaba na kanina ko pa nararamdaman?

"Yes babe?" Why bree? Bakit hindi babe?

"Let's end this."

He said coldy. Wtf?

Anong sinasabi neto? Anong joke 'to?! Naguguluhan ako..ugh

"Ano bang sinasabi mo Aust? You know it wasn't a nice joke"

"I'm not joking Bree. I'm leaving."

"W what?? San ka pupunta? You're leaving me?!"

Biglang may namuong luha sa mga mata ko na anytime papatak na. Di magawang magsink in sa utak ko yung mga sinasabi nya..

"Punta akong Rome. Dun nako for good."

"Bakit ngayon mo lang sinasabi sakin lahat yan? And why do we have to end our relationship?"

Umiiyak nako sa harapan nya ngayon. Hinawakan ko pa mga kamay nya. Ayokong umalis sya. Hindi ko kaya. :'(

"Because I know LDR won't work. Bree alam kong biglaan, pero I have to go. Mas importante pa'to sayo"

"Importante kesa sakin? Why do you have to tell me such words you know will hurt me so much? And why can't you tell me bakit ka aalis? Kung anong gagawin mo dun and decided to leave me?"

Pero di nyako sinagot.. Tinignan nya lang yung wrist watch nya at nagmadaling tumayo. What the hell Austin?!

"I'm going. Bukas na alis ko. Madami pako aasikasuhin. I have to go Bree. Sorry"

Aalis na sana sya at halos tumalikod na sakin pero hinawakan ko lang ang mga kamay nya at lalong lumakas ang paghagulgol ko.

"No please babe don't leave me. Babe please, you know I love you"

Lalong lumakas ang iyak ko not minding the people looking and murmuring. May mga tao din kasing nakakakilala samin dito, kase model nga ako. At sikat din 'tong si Aust. Model din sya at dun kami nagkasundo..

Tumitingin lang sakin si Aust at nakikita ko yung mga mata nya na nagsosorry sakin, pero di sya nagsasalita.

I can't take this anymore. I wanna break down.

Biglang nagdilim ang mga paningin ko..

Nagising ako sa pamilyar na kwarto and realized it's my own room. Pano ako nakarating dito? And what happened to me?

"Manang Elsa? Manang Elsa?!"

I shouted for her to hear me. Masyadong malaki ang bahay kaya mahirap samin ang magkarinigan.

Kumatok si Manang at pinapasok ko.

"Ma'am?"

Dun ko naalala ang dapat kong itanong.

"Manang anong nangyare sakin?"

"Mukhang hinimatay po ata kayo kanina kasama si Sir Austin at hinatid po kayo dito sa bahay. Buhat buhat nga po kayong pinasok sa kwarto e. Tapos agad din pong umalis. May gusto po ba kayong kainin?"

Dun lang nagsink in sa utak ko na iniwan na nya ako. Wala akong naisagot kay Manang kundi ang pagtulo sa namuong luha sa mga mata ko..

"Ma'am?"

"Iwan mo muna ako Manang. Di pa ako gutom"

"Si sige po.."

Iniwan na ako ng Mahal ko. Ano bang ginawa ko sayo? Bakit moko iniwan?!

Umabot ng gabi at gumising akong maga ang mata ko. Pero wala akong ibang inisip kundi si Austin..

*Flashback ends..