"1. Bölüm:Tanıtım"

167 47 19
                                    

Serumu düzeltin!
Acil 0rh+ kan lazım.
Ameliyathaneyi hazırlayın, çok kan kaybediyor hızlı olmamız lazım.
"Hadi yavrum biraz daha dayan lütfen"
Çarşamba gecesi gelen ambulans normal bir ambulans gibi görünebilirdi ama içindeki çocuk hiç sıradan değildi.

Neşteri verin.
Cam parçası çok derinde keserek çıkarmam lazım.
Anestezi başlatın
"Hadi canım biraz daha dayan şimdi 10 dan geriye doğru say tamammı? Güzel yavrum hadi"
"10,9,8,7,6,............"
3 saat sonra
"Başardık! Doktor hanım kurtardık bu güzel yavrucağı"

"Tamam şimdi hastayı yoğun bakıma alın yanınada kimse girmesin tamam mı?"

"Doktor hanım çocuğun annesi ve babası yangında ölmüş zaten hiç bir yakını yok"
"Vah vah çocuğum senin acınıda kimse hafifletemezki"
"Tamam o zaman arda"
"Buyrun doktor hanım"
"Arda şimdi git marketten yiyecek içecek bir şeyler al çocuğu uyandığında mutlu edelim anne ve babasının ölümünü atlatmasına bi nebzede olsa yardım etmiş oluruz"
"Tabikide doktor hanım"

••••••••••••••••••••••••••••••••••
2 saat sonra
Gözlerimi açtığımda görmem gereken mavi tavan yerine beyaz bir tavan görünce başladı tedirginliğim.
Görüşüm yavaş yavaş netleşmeye başladığında bir hastane odasında olduğumu fark ettim.
Dışarıdan ayak sesleri gelince duruşumu düzeltip gelecek kişiyi beklemeye başladım.
Sahi ben neden buradayım ki ?
Dün gece kitap okuyup yatmıştım.
Gerisi bulanık...
Kapı açıldığında içeri giren kişi beyaz önlüğünden, ensesinde asılı duran stetoskoptan doktor olduğunu belli ediyordu. Sarı saçlı, gözlerinin altı uykusuzluktan torbalanmış, bembeyaz inci gibi dişleriyle 32 diş gülümsüyordu. Üstünde kahverengi kalem etek ve önlüğünün altında turuncu üstünde "my life" yazan bir t-short vardı.
Doktor 32 diş gülümsemesini bozmadan geldi ve yatağın yanında üstünde sağlık bakanlığının amblemi olan beyaz ve mavi işlemeli koltuğa oturdu.
"Merhaba güzel yavrum. Dün gece evinizde yangın çıktı. Ambulansla hastaneye geldin. Zor bir ameliyat geçirdin. Kalbinin tam 5,5 santim aşağısına bir cam parçası batmış onu çıkardık şu an yoğun bakımdasın"
Kadının söyledikleri üzerime soğuk su gibi düştü görüşüm tekrar bulanıklaşmadan önce hatırlayabildiğim tek şey benim doktora anne ve babam değişim ve aldığım "maalesef çocuğum" sözleriydi.
Ve gerisi karanlık...








Arkadaşlar yeni yazmaya başladım kitabımı. Umarım beğenirsiniz

SORGUSUZ SUALSİZHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin