Vast

Problems

Ik kan niet geloven hoe de maatschappij je lelijk kan laten voelen. dat is wel bij mij gebeurd. dat komt niet alleen door de maatschappij. ik leef gewoon een ander leven dan de meeste mensen...

Alweer hersteld van mijn ziekenhuis bezoek loop ik door de stad. ze hebben me gestuurd naar een psycholoog. wat denken ze wel niet? ik ben toch niet gestoord? het is donker buiten en de sterren zijn al goed te zien. het is heel stil terwijl ik langs een donker straatje loop. een paar vuilnisbakken zorgen voor een nare geur in mijn neus. Mijn handen stop ik in de zakken van mijn leren jack. De frisse wind snijdt in mijn gezicht. even kijken of ik mijn spullen nog heb. ik voel in mijn broekzak en ja hoor, ik heb mijn zakmes nog ,samen met een leeg pakje kauwgum, een paar sigaretten en een aansteker. die sigaret kan ik wel gebruiken. ik haal 'm uit mijn zak en steek hem met mijn aansteker aan.

Pff..

Even vergeet ik mijn zorgen. hoe een sigaretje wonderen kan doen...

BOEM!

Opeens sta ik stil wanneer ik een hard geluid naast mij hoor. ik zie een zwarte schim lachend van een container vandaan komen. hij praat tegen een andere schim.

"Mooie knal was dat zeg!" zegt de schim lachend. "dat was nog niks."

Blijkbaar zijn ze met vuurwerk aan het spelen. zonder mij. hoe durven ze?!

Ik ren naar de schimmen toe en begin nu hun ruggen te zien . allebei dragen ze een leren jack, 1 van hen heeft er een paar gaten in zitten.

"Dat is nog echt geen knal hoor!" zeg ik. beiden draaien ze zich om. ik kijk naar een gezicht met een baard en bruine ogen. er zitten vlekken op zijn wangen . vervolgens kijk ik naar een man met blond haar en bruine ogen . beiden stinken ze en ik krijg een naar gevoel als ik naar ze kijk.

"Wat die jij hier nog zo laat , meisje?" zegt de man met de baard. hij pakt mijn pols stevig beet. "laat me los!" roep ik hard. De man begint te grijnzen "niemand kan je hier horen, popje." zeg de man met de blonde haren. ik kijk bang om mij heen en probeer een uitweg te zoeken,maar om mij heen zijn alleen containers en muren. ik kijk achter me , waar ik licht zie van een lantaarnpaal. "ik ga." zeg ik vastbesloten maar bang. de mannen beginnen allebei te grijnzen. "niks daarvan." de man komt dichter bij en begint mij volop te zoenen. ik probeer hem berg te duwen maar de andere man komt achter mij staan en houdt mijn handen vast. snel probeer ik de zoenende man hem in zijn kruis te trappen. dit lukt niet. de zoenende man laat los en kijkt mij grijnzend aan. "een beetje proberen tegen te stribbelen he, lelijke meid?" zegt hij met een grijns . opeens verdwijnt zijn grijns en word hij woedend. zijn vuist gaat naar achter en voor ik het weet slaat hij mij in mijn gezicht.

Toen werd alles zwart.