My Bad Boy, And Hero (Harry Styles Fanfiction)

Hoofdstuk 5

Hii okej aller eerst: het spijt me vreselijk als je lang hebt moeten wachten... Ik zal daarvoor proberen dit hoofdstukje extra lang te maken :) x

--------------------------

Selena P.O.V.

*FLASHBACK*

"Lieverd, we zijn maar eventjes weg. Ik en je vader gaan naar een voetbal wedstrijd alleen met zen tweetjes." Hoor ik mijn moeder vanuit de hal roepen.

Ik sta op van de bank en wandel naar haar toe om haar een knuffel te geven.

Wanneer ik haar zie spring ik gelijk in haar armen, hmm ik ben dol op haar appel geur. Ik weet niet... Ze ruikt echt altijd naar appel's.

"we zijn om 11 uur terug, zul je het zolang alleen wel redden?" grinnikt mijn moeder terwijl ze over mijn haar wrijft.

"Kom op mam! Ik ben geen klein kind meer!" zeg ik en probeer niet te lachen wanneer ik haar gezicht zie wanneer ik me uit onze knuffel trek.

"Jij zal voor altijd onze kleine meid blijven." zegt mijn vader terwijl hij de hal in loopt.

"Zo ik denk dat we klaar zijn. We zullen maar eens gaan." zegt mijn moeder er gelijk achter en trekt haar jasje aan en ik geef ze allebei nog een laatste kus op de wang.

"Veel plezier samen! Ik hou van jul-" maar net wanneer ik mijn zin wil afmaken hoor ik de deur dicht gaan.

Ach.. Ja.. Ik blijf wel op de zetel liggen totdat ze terug zijn.

Ik loop naar de zetel en wanneer ik op de zetel lig voel ik dat na een tijdje men ogen zwaar beginnen te worden en stilaan val ik in slaap.

*paar uur later*

*diing dong, diing dong!*

Ik word wakker van het akelige geluid van de deurbel. Ugh ik sta op van de bank en zie dat het ondertussen al 1uur in de morgens is en vreemd.... Mijn ouders zijn nog steeds niet thuis en wie belt er nu in hemelsnaam om dit uur aan?!

Ik loop naar de deur en wanneer ik hem opentrek zie ik dat er een politieagent staat die wat op een papiertje aan het schrijven is.

"Eeuuhm.... Kan ik u helpen?" probeer ik zo beleefd mogelijk te vragen.

De politieagent kijkt op en steekt zijn bloknoot en zijn pen weg.

"Ja, bent u toevallig Selena Jones?" vraagt de politieagent.

"euhm.. Ja, hoezo? Heb ik misschien iets verkeerd gedaan of...." zeg ik en begin langzaam wat zenuwachtig te worden.

"Nee, nee. Daarover hoef je je geen zorgen te maken. Ik wil alleen weten of u deze nummerplaat herkend." zegt hij en geeft me een papiertje met de nummerplaat op.

"Euhm.. Ja... Dat is de nummerplaat van de auto van mijn ouders...." "En weet u nog wat voor een soort auto reden?" vraagt de politieagent en haalt zijn pen en bloknoot weer tevoorschijn.

"euhm.. Een Range Rover.. Maar waarom steld u toch al die vragen?" zeg ik en doe echt enorm mijn best om niet grof over te komen.

"Uw ouders zijn overleden in een auto-ongeluk." zegt de politieman en kijkt me met een dode blik aan.

Het voelt of alles stil staat, ik voel me duizelig, het begint moeilijker te worden om de ademen en het lukt me niet om mijn tranen te bedwingen.

"Z-zijn z-ze d-d-dood?" vraag ik nogmaals om er zeker van te zijn wat ik net heb gehoord.

"Ja, het spijt me zeer voor u."