One week na kami dito sa Palawan and gaya ng dating gawi, pabalik balik parin ako sa may beach na nagbabakasakaling makita ulit siya.
I'm slowly giving up. Napaisip na lang ako,
"Bakit ba ako maniniwala sa isang lalaking hindi ko naman kilala?" "Porket alam nyang pogi siya ay paaasahin niya na ako?" "Ano na? Mag aantay ba ako?" "Aasa ba ako na pagdating nga ng panahon liligawan niya ako?"
"Pano pag hindi worth it ang pahihintay ko?"Haysss.. Okay na sana eh pero bakit niya pa sinabi yon? Ito tuloy naiwan akong tanga. Dyosko. Pano na ba to?
"Tiff! Think positive! Magkikita kayo ulit. Check his social medias! Right!" Bulong ko sa sarili ko..
"Wa—waiiitttt.. I don't even know any of his social media. Pangalan niya lang alam kooo. Bakit ba napakahirap nitooooooooooo"
Pumunta ako sa room ng mom ko to ask kung kailan na kami uuwi.
"Uuwi na tayo tomorrow anak. Alam mo naman diba na may naiwan akong negosyo sa Canada" sagot niya
"Ohh. Okay Mom. Magliligpit nalang po ako" nalungkot ako don sabay alis ko sa room Nina mommy.
Hays. Napahiga na lamang ako dito sa king kama.
I want to forget about him. Napaka easy ko naman. Aasa ako sa kanya? HAHAHA haaaaay. No! Just NOOO!
Ilang segundo, minuto, oras at araw na nakakaraan at sya parin nasa isip ko.
Ewan ko nga bakit ang lakas ng tama ko sa lalaking yun.
BINABASA MO ANG
Pagbalik ko, liligawan kita
Ficção AdolescenteI'm Tiffany Corazon, 18. 3 years ago I met a guy who caught my heart and made me fell in love with him in just a short time na nakasama ko siya. For me, that day was one of the best day of my life. I don't really believe in "Love at first sight" thi...