Έρωτας: Άγγελος ή Δαίμονας?

Κεφάλαιο 11

Εκείνη την ώρα κατάλαβα ποιος κρυβόταν πίσω από όλα αυτά...

Καρλ: Μαργαρίτα! Ωχ όχι η Χριστίνα (είπα και έτρεξα στο τηλέφωνο).

Τοουυυυτ, τουυυυτ, τοοουτ...

Χριστίνα (τηλ.): Ναι

Καρλ: Χριστίνα εσυ? (λέω άγχος ενός και φοβησμενος)

Χριστίνα: Ναι Καρλ! Μα μπορείς να μου πεις τι εχεις?! Θέλεις μήπως να έρθω από εκει??

Καρλ: Χριστίνα άσε με λίγο να σου πω και μην με ρωτήσεις τίποτα...Κλείσε όλες τις πόρτες του σπιτιού σου και άμα χτυπήσει κάποιος την πόρτα απλά προσπάθησε να φύγεις όσο πιο γρήγορα μπορείς (της λέω περνώντας γρηγορες,κοφτές ανασες)

Χριστίνα: Μα γιατί? Δεν καταλαβαίνω...

Καρλ: Κάνε απλά αυτό που σου ειπα (της είπα όσο πιο δυνατά μπορούσα και έκλεισα το τηλέφωνο)

Ήμουν τόσο ανήσυχος που βγήκα στον δρόμο και άρχισα να τρέχω προς το σπίτι της.
Εκείνη την ώρα μαύρισε ο ουρανός και άρχισε να αστράφτει...

Καρλ: Δεν πρόκειται να σου περάσει (είπα ψιθυριζωντας)

Ήμουν σίγουρος ότι αυτό ήταν η Μαργαρίτα. Έτσι χρησιμοποιησα της δυνάμεις μου και ήμουν αποφασισμένος να την καταστρέψω...

Καρλ: Δεν θα με νικήσεις, ούτε θα με βασανίσεις ξανά εμένα (φώναζα κοιτάζοντας τον ουρανό)

Μια ώρα "έπαιζε" ο καιρος...Αλλά τελικά τα κατάφερα...Αλλά τώρα έπρεπε να συνεχίσω τον δρόμο μου για το σπίτι της Χριστίνας...

Όταν έφτασα έξω από το σπίτι της άρχισα ήδη να φωνάζω...

Καρλ: Χριστιναααα! Χριστιναααα!

Χριστινα: Καρλ? Εσύ εισαι?

Καρλ: Χριστίνα είσαι καλα?

Χριστινα: Ναι γιατι? Και γιατί μου είπες να κάνω όλα αυτά που μου είπες στο τηλέφωνο?

Καρλ: Δεν...δεν είναι τίποτα σημασία έχει ότι είσαι καλα...

Χριστίνα: Δεν πας καλά μου φαίνεται!

Ειμαι πολύ χαρούμενος που ειναι καλα!

Χριστινα: Θέλεις να πάμε μια βόλτα να ηρεμήσεις?

Καρλ: Αμε! Που θες να πάμε?

Χριστίνα: Θες να πάμε στην παραλια?

Καρλ: Στην παραλια? (λέω αγχομενος)

Χριστινα: Θες να πάμε κάπου αλλού...

Καρλ: Χριστίνα μόλις θυμήθηκα ότι έχω να κάνω κάτι εργασίες για το σχολείο σορρυ...

Χριστίνα: Τέλος πάντων...καλα

Δεν μπορούσα να της πω ότι αν μπω στο νερό γίνομαι "ψαρι"... Αυτή είναι τόσο καλή μαζί μου και εγώ δεν κάνω κάτι γι αυτο... Μακάρι να μπορούσα να της το πω....
_____________

Μόλις έφτασα στο σπίτι:

Μαμα: Καρλ!

Καρλ: Ναι?!

Μαμα: Έλα εδώ σε παρακαλώ!

Καρλ: Τι έγινε? (της λέω πηγαίνοντας εκει)

Μαμα: Εγώ και ο μπαμπάς σου αποφασίσουμε να μετακομίσουμε...Έχεις μεγαλώσει πια και πιστεύουμε ότι δεν μας χρειάζεσαι πια...

Καρλ: Εγώ δεν...

Μαμα: Δεν χρειάζεται να μας πεις τιποτα... Ξέρουμε πως είναι το καλύτερο για εσένα... Θα ερχόμαστε να σε επισκευτομαστε...

Τέλεια....Οι γονείς μου φεύγουν, εγώ είμαι ένας άνθρωπος και στο νερό ένα ψάρι και η Χριστίνα κινδυνεύει από την Μαργαρίτα...Δεν ξέρω ποια τι να κάνω....
_____________

Κοίταξα λίγο στο κινητό μου και είδα ένα μήνυμα από τον Μάρκο και τον Φρεντυ το οποίο εγραφε:

"ΦΙΛΕ ΣΗΜΕΡΑ ΘΑ ΜΑΖΕΥΤΟΥΝ ΌΛΟΙ ΑΠΌ ΤΟ ΣΧΟΛΕΊΟ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΟΡΤΆΣΟΥΜΕ ΤΑ ΓΕΝΈΘΛΙΑ ΤΗΣ ΈΛΛΗΣ, ΕΊΣΑΙ ΜΕΣΑ?"

Η αλήθεια είναι πως δεν εχω απολύτως καμία όρεξη να πάω αλλά τι να κάνω?...Μετά από όλα αυτά που έγιναν τελευταία, ενα πάρτι και λίγη διασκέδαση θα ήταν το καλύτερο για εμενα.