Έρωτας: Άγγελος ή Δαίμονας?

Κεφάλαιο 20

Η Χριστίνα τελικά ήρθε στο σπίτι μου:

Καρλ: Χριστίνα σε ευχαριστώ που ήρθες και συγνώμη για ολα!

Χριστίνα: Καρλ κι εγώ λυπάμαι που σε πίεσα. Εγώ φταίω αλλά αν χρειαστείς στο οτιδήποτε βοήθεια εγώ θα σε στηρίξω! (μου λέει και πέφτει στην αγκαλιά μου)

Καρλ: Χριστίνα πρέπει να σου πω κάτι...

Χριστίνα: Μην το πεις! Απλά σωπασε (μου λέει και μου βάζει τον δείκτη της στα χείλη μου)

Εκείνη των ώρα ένιωσα μια έλξη και την φίλησα!

Καρλ: Λυπάμαι πολύ αν σε προσβάλω δεν το...

Η Χριστίνα μου έκλεισε το στόμα με τα δικά της χείλη και φιληθηκαμε με ένα πάθος, σαν να βλεπομασταν για τελευταία φορά...

Φυσικά κάτι ήταν διαφορετικό αλλά δεν με ενοχλούσε και πολύ...

Καρλ: Πάμε να το συνεχίσουμε επάνω?

Χριστίνα: Και το ρωτάς?

Καταντήσαμε στην κρεβατοκαμαρα γυμνοί...Πλέον τα χείλη μας ήταν κλειστά και τα σώματά μας και τα μάτια μας μιλούσαν από μόνα τους...

Καρλ: Καιρο την περίμενα αυτή την στιγμή!

Χριστίνα: Κι εγώ...

Μετά από λίγο η Χριστίνα με φίλησε στα χείλη και με δάγκωσε λίγο δυνατότερα...

Καρλ: Αχ! Είσαι λίγο άγρια!

Η Χριστίνα σαν κοιμησμενη δεν με άκουγε...

Έγλειψε το αίμα από τα χείλη μου και εκείνη την στιγμή...

Η Χριστίνα άρχισε να με φιλάει και να με δαγκώνει στο λαιμό ελαφρός μέχρι που και εκεί με έπιασε μια ελαφριά αιμορραγία...

Καρλ: Χριστίνα τι έπαθες?

Εκείνη την ώρα της Χριστίνας τα μάτια έβγαλαν κάτι σαν φλέβες και τα δόντια της στα πλάγια έγιναν μυτερά...

Καρλ: Χριστίνα!! (είπα με μια απορία).

Τότε η Χριστίνα με δάγκωσε στο λαιμό και ροφουσε το αίμα μου...