Uykunun en güzel zamanını yakalamıştım sanırım, otobüs camına kafamı yaslayıp tam ayrı dünyalara ufaktan yelken açacaktım ki, Boran'nın kulaklığımızda çalan müziği durdurmasıyla az da olsa doğruldum
kafamı ona çevirdiğimde küçük Emrah gibi bir bana bir de karşımızda duran bize nedenini bilmediğim bir şekilde öldürücü ve öfke kusan bakışlar atan adama bakıyordu, adamın yüzü sima olarak tanıdık gelmişti ama uykum olduğundan tam çıkartamıyordum.
Burada ters giden bir şeyler mi vardı? Yoksa Bora boşuna ilik ilik terleyecek değildi ya.
"Şimdi sıçtık kızım" Bora'nın dudaklarından bu cümleyi duyduğumda korku vücuduma hızla yayıldı
- yine başımıza ne gelecekti?-
"Hazırlan Dora şimdi otobüsten uçar bir şekilde inip yardırıcaz"
Bora'nın uyarısı ile telefonumu çantama koyup, hırkamın fermuarını çekip, sırt çantamı da sırtıma taktıktan sonra adamın ne yaptığına bakıp vakit kaybetmemek için hızla merdivenlerden inip asfalt ile bulustuk, o da büyük ihtimal bizi yakalamak için tıklım tıklım dolu olan otobüsten inmeye çalışıyordu.
Mk
Tam da Bora'nın dediği gibi oldu, yardırdık , adam her ne kadar genç ve dinamik görünse de 5 dk sonra gözden kaybolmuştu. Dar iki insanın yan yana anca sığabileceği bir sokağa girdik ,ellerimiz diz kapaklarımızda soluklanırken nefesimi düzenlemeye çalışıyordum
"oydu dimi, 2 gün önce dükkanına girip meyve çaldığımız adam"
diyerek Bora'nın beni onaylamasını bekledim , Bora baya tıkanmıştı, yaklaşık 2-3 dk nefesimizi düzenlemeye çalıştık, ardından Bora, yere sırtı duvara gelecek şekilde oturup çantasından su şişesini çıkartırken yüzüne de serseri bir gülümseme yerleştirdi "Bizden hızlısı mezar da be güzelim" dediğinde onu taklit ederek yanına oturdum, elindeki su şişesini alıp dikledim, 5 dk oturduğumuz yerde konuşmadan dinlendikten sonra Bora'nın kafamı kolunun altına alıp "Hadi Dora serserisi yurt giriş saati geçecek 1 saatimiz var, anca yürürüz" demesiyle yerdeki sırt çantalarımızı alıp ayaklandık
- sanki yurt çok umrundaydı, biz hiç yurda saatinde gitmezdik ki doğru konuşmam gerekirse yurda gitmedigimiz bile oluyordu
sokaklar ne güne duruyordu?-
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BoDo
Teen Fictionİki yakın arkadaş olan Bora ve Dora 10 yaşındayken ailelerini bir kazada kaybetmişlerdir, bu olay sonucunda bora başka bir yurda dora başka bir yurda gitmiştir 6 yıl birbirlerini görmeyen dora ve bora 6 yıl sonra buluşmuşlardır ve asıl hikâye şimdi...
