Elmalar Düştü Toprağa-tutan olmadı-

Anlayılmayan

Oltanın ucunda kalbim saplanmış kancaya,
Ey balıklar!
Size kalbimi veriyorum.
Balık tutuyor sansınlar.
Paramparça edin tüm açlığınızla
Böylesi sanki daha iyi.
Yoksa yukarda daha acı olanlar.
Kalbi yaralayanlar çokça
ve kalbi umursamayanlar,
haberi olmayanlar
Cam tabakta tahta kaşıklar
Ten kokusunda şaraplar
Doğum sancısında ayrılanlar...

Adım yok benim
Peşimde binlerce çocuk
Ölümümde binlerce şiir
Doğumumda düğün varmış.
Bana ne atın koşusundan,
Dava kaygısından
ve ya işkence sorgusundan.
Benim adım herkeste başka mana
Adım çok benim.
Alyuvarlarım fazla
Pıhtıdan bir tabut bedenim
Koymuşlar mazi de bir karanlıkta.
Cenazem tapınaklarda yok benim.

Ilgaz boynunda delik
Nefes alırmış artık
Ilgazın ses telleri kesik.
Adını koymak içinmiş.
Kirli bir serüvenin,
Destanını yazmak içinmiş.
Ilgazın isyanı kesin.

Hayat bağışlıyorlar,
Hayat çalıyorlar
Ellerimi koparmışlar
Secde bekliyorlar,
Söylediklerim yalnız
Binlercesi yanlış diyorlar
Frengi çoktan beyni sarmış
Astım parmak uçlarında toplanmış
Deri döverler
Hastane örslerinde
Bahçe isterler
Kapkara bir kutu peşinde.
Bujiler alnımıza bulanmış
Anladık sanıyorlar
Anlamıyoruz.