Elmalar Düştü Toprağa-tutan olmadı-

Olağan

Yaz kış bir anda durgunlaşır insan
Olağan bir fırtınanın sessizliği
Çaresiz bir tek başına yaşanmışlıktır bu
Gizli saklı bir ismin çığlığıyla kopar
Oturursun kanepede
Karşında duvar ve tablo yoktur artık
Anlamsızdır floresan ve adı yoktur
Aklında günlük meselelerin
Her boşluğun açtığı bir yol ile
Boğulursun tek başına
Yaz kış bir anda durgunlaşır insan
Olağan bir fırtınanın sessizliği
Çaresiz bir tek başına yaşanmışlıktır bu
Üç bin beş yüz altıncı senaryoyu da rafa kaldırırsın
Gülümserken ayılınca
Ağlamışsındır çoktan
Yüzün ıslanmıştır ya da biraz sonra
Gözüme toz kaçtı diyecek kimsen olmaz belki
Ama sen yine de kaşırsın gözlerini
Cevabını verirsin seni tek bırakanlara
Yaz kış bir anda durgunlaşır insan
Olağan bir fırtınanın sessizliği
Çaresiz bir tek başına yaşanmışlıktır bu
Yüzün gözün bulanık
Özün ve varlığın karışık
Yok olmanın felsefesinde bir sarhoşluk
Tutar kalırsın hayatın en vahşi pembesini
Konuşanları ezer geçersin de
Diz çöküp yıkılırsın
Susanların uzak nefesinde
Çakırkeyf dostlarla
Neşenin sarımtırak zirvesinde
Yokluğuna bulanıp tüm fizik kurallarının
Bir tek yerçekimi gelmez aklına
Suspus olup donakalırsın
Yaz kış bir anda durgunlaşır insan
Olağan bir fırtınanın sessizliği
Çaresiz bir tek başına yaşanmışlıktır bu