Adım selin
Cam kenarının en arka sırasında oturup,camdan dışarı bakıp insanları anlamaya çalışan kız.Genellikle kulaklığı kulağında olan en yakın arkadaşı olarak kitap ve müzik ikilisini seçen ve kendi içinde ördüğü buzdan duvara kimsenin yaklaşmasına izin vermeyen insanların baktığında içini ürpertecek güzelliğe sahip olduğu kadar içindeki buzdan duvarlarının soğuğunu gözlerine yansıtan. Kısacası yalnız çünkü insanlara izin verirse içindeki buzdan duvarlarını eritmelerinden korkan eğer bu duvarlar erirse çok kısa zaman önce duvarlarının arkasına sakladığı bütün acıları,yalnızlığı,özlemi,aşkını ve hüznünü tekrar tekrar hissedeceğini bilen yalnız olmaya alışmış her ne kadar siyah giyinip siyahı sevdiğini söylesede karanlıktan ölümüne korkan ironi bir kişilik.
Sanırım kendimi en iyi bu şekilde özetleyebilirim,bana kendini tek kelime ile tanımla deseler tanımlayamazdım herhalde çünkü tek kelimeye sığmayacak kadar fazla özelliğim var mesela yalnız,garip,saf,korkak ya da soğuk diye tanımlanabilir bir kişiliğe sahibim. Birde bunların yanı sıra insanlara güvenmem,insanları sevmem onlar sadece yalnızlıktan korkan,kişiliklerini saklayan,aşık olduğunu söyleyen ama gerçek aşkı bilmeyen,ölmekten korkan ama farkında olmadan her gün binlerce kez ölen varlıklar. Bu yüzden insanlarla konuşmuyorum,bu yüzden benim için sadece müziklerim ve kitaplarım var çünkü beni en iyi onlar anlıyorlar çünkü kitaplarda gerçek aşk diye tanımlanan mutlu son var oysa ki gerçek hayat öyle mi ?? gerçek hayatta birbirinden korkan,yalnızlıktan korkan hatta yaşamaktan yorulmuş ama ölmekten korktuğu için pes etmeyen güçsüz,saf insanlarla dolu gerçek hayatta mutlu son yok mutlu son diye tanımladığımız aslında mutlu olmayan bir son var bu yüzden mutlu sonu sadece kitaplarda yaşıyorum. Ama bu yalnız olduğum için hep yalnız kalacağım anlamına gelmez herkes gibi benimde hayallerim var mesela beyaz atlı prensimin gelip kimsenin eritemediği , eritmelerine izin vermediğim buzdan duvarlarımı eritip içime gömdüğüm her duyguyu benimle beraber yaşayıp,yaralarımı sarıp sarmaladığını tek bir iz kalmıyacak hale getirip küçükken yaşayamadığım çocukluğumu yaşatığını hayâl ediyorum. Her insan gibi bunun bir gün gerçekleşeceğini umut ediyorum "umarım bir gün..." diyerek her gün uyuya kalıyorum bu günde yine bunları düşünerek uyuya kaldım.
