"Tol ready ka na ba?" Ezra
"Tol kailangan ba talaga na naandun ako?" Justine
"Ikaw bahala kung gusto mong tumuloy, maiintindihan ka namin." Aldrin
"Pero tol huling sulyap mo na yun kay Irene, kahit masakit naandito kami ni Aldrin" Ezra
Ilang linggo na ang nakalipas simula ang iwan ako ni Irene. Tama kayo nang naiisip pagkatapos kong magtapat sakanya ay yun yung araw na naghirap siya.
Flashback...
Third person's POV
"Bye Justine"
Hindi na pinansin ni Justine ang sinabi ng kaibgan dahil hindi na niya mapigilan ang pagtulo ng kanyang mga luha.
Napagdesisyonan ni Irene na hindi muna umuwi at sa school muna hanggang maggabi at safe naman siya dahil may mga guard naman na nagbabantay at naglilibot sa loob ng school.
Habang nakaupo si Irene sa likod ng playground ay lahat ng mga sinabi ni Justine ay nagbalik sa isip niya.
"Mahal kita Irene."
Lalong lumakas ang iyak niya dahil paulit-ulit iyon sa isip niya.
"Mahal kita Irene."
"Mahal kita Irene."
"Mahal kita Irene."
"Mahal din kita Justine!" sigaw ni Irene
"Kaso hindi pwede..." dugtong niya sa kanyang sinabi.
Humahagulgol na si Irene sa pagiyak kaya tinakpan niya ang kanyang bibig para hindi siya marinig nang guard.
"Justine! Ikaw kasi e bakit ka pa nagka-girlfriend na war freak na kasamahan mo pala dati sa mafia war mo! Nanganganib tuloy ang buhay ko sayo, handa naman kitang ipaglaban pero natatakot ako na iwan ka! Kaya mas pinili ko na lang na tumahimik at hindi sabihin sayo ang lahat. Mahal na mahal na mahal kita matagal na. Hindi ko na alam ang gagawin ko Justine. Save me p-please s-sana naandito ka talaga, natatakot na ko Justine."
*clap-clap-clap*
"Talagang hindi mo na alam ang gagawin mo! Walang hiya ka!"
Nagulat si Irene sa narinig na babaeng boses lalo na lang siya napaiyak sa takot.
"T-trisha?"
"Ako nga! Miss me bitch!"
"P-please" hindi maiwasan ni Irene na maiyak dahil madaming lalakeng maskulado na kasama si Trisha.
"Boys alam niyo na!" Trisha.
Tumakbo nang tumakbo si Irene pero hindi niya alam na may tao sa likod niya at sinampal siya nang napakalakas hanggang sa masubsob ang kanyang makinis na mukha sa sahig at ginahasa na siya ng mga lalake.
"Alam mo Irene mabait naman ako pero hindi ka nga lang sumunod sa usapan natin! HINDI MO SIYA NILAYUAN GAGO KA! HINDI MO SIYA DINUROG! LALO MO PA SIYANG PINAIBIG! NAKITA MO TONG SUGAT NA TO?! GALING TO KAY JUSTINE KANINA DAHIL SA SOBRA NIYANG MAHAL SAYO, NILASING KO SIYA PARA MAPASAAKIN SIYA PERO TANG*NA IRENE IKAW PADIN ANG NASA ISIP!"
Gustong gustong sabihin ni Irene na sumunod naman siya pero hindi na siya nakapagsalita dahil biglang lumitaw si Myka sa tabi ng babae, lalo na lang siya napaiyak dahil tumatawa nang malakas si Myka na tinuring niyang pangalawang bestfriend.
Habang ginagahasa si Irene ay tuloy pa din sa pagsasalita si Trisha, nagagalit, umiiyak at tatawa na lang bigla. Walang nagawa si Irene kundi umiyak at humingi ng tulong. Biglang nagflashback sa isipan ni Irene ang mga masasayang ala-ala nila ni Justine at ng kanyang pamilya at kaibigan.
Nang matapos gahasain si Irene ay lumapit naman sakanya si Trisha ay inupuan siya.
"My dearest Irene napagod ka ba?"
*pwe!
"Baliw ka na!"
Sinampal ni Trisha si Irene.
"Irene mahal ko Justine, iniwan niya ako para lang sayo. Hindi ka naman maganda pero alam mo inggit na inggit ako sayo dahil nasayo siya."
Hindi na makapagsalita si Irene dahil sinakal na siya ni Trisha at pinagbubugbog pa siya ng mga lalake.
Mahal kita justine.
Sorry kung ang duwag ko para sabihin sayo ang lahat. Kahit nahihirapan na ako ngayon sa mga pinagagagawa nila sa akin hindi padin ako nagsisisi na nakilala kita at minahal kita. Sorry kung hindi ko man nasabi sayo na mahal kita. Sa totoo lang sumunod naman ako sa gusto ni Trisha pero Justine bakit ganito siya sa akin. Papatayin na niya ako kahit sumunod ako. Sorry Justine sorry! Sana naririnig mo ako...
*PRRIIIIIIIIIIIIIIIIIIIT!!!!*
"T-tulong!"
"G-gusto ko p-pang ma-mabuhay!"
