There's An Oppa In my House

Chapter 6: Smile

Cassandra's pov

"Sigurado ka ba talaga!? " as usual kinunotan lng talaga niya ako ng noo, really? Sa dalawang linggo naming pagsasama sa iisang bahay ay kukunutan niya lng ako ng noo?

"I said...... Are you really sure?" tumango lng siya. Dba niya alam na sobrabg hirap mag aral sa isang school na puro nga pinoy kasama mo? Baliw ba talaga to?

Bitbit niya ang mga libro namin ata ako ay may hawak ng plastic ng national bookstore na puro laman ay scotch tape at plastic cover. Nakakainis pa nga kase siya ang nagbayad netong daldala ko na  pay-na-daw-niya-sa-lahat-ng-sakit-ng-ulo-na-binigay-ko-sa-kanya. Actually hindi tagalog ang pagkakasabi niya.. Trinaslate pa muna namin sa google un habang nagbabayad kaya mas lalong humaba pila sa NBS..... Baket? Trip namin un bleh :p

"Libro ko?" sulpot ni kuya sa harap namin habang naka pang basketball ang suot. Srsly? Araw araw na siyang nag babasketball. D naman magaling tsk!

"Tss.. Sira ka ba kuya panget? Kuhain mo sarili mong libro!" tinignan niya lng ako ng masama.

"Una sa lahat hindi ako panget....pangalawa kagagaling nyo na nga duon ay hindi nyo pa kinuha ung mga libro ko! Nagsayang ka pa ng pamasahe! Hindi mo ba alam hindi  pinupulot ni mama yung pera? At ba---"

"Una sa lahat kuyang panget, panget ka, pangalawa, bago ka nag react ay hindi ko pera ang pinaggamit sa pamasahe namin kundi si Jin, pangatlo, alam kong hindi pinupulot ni mama ung pera kaya manahimik ka na lang jan at iplaplastik nanamin tong mga libro!" at saka ko nilingon si Jin na nakunot pa rin ang noo. Sinenyasan ko siyang maglakad na kaya naman sinundan na lng niya ako sa kusina. Dun lng kasi kami may lamesa.

Nilagay ni Jin sa lamesa ung dalawang set ng libro. At ako naman ay inalis ko na sa plastic ung mga scotch tape at plastic cover. Ang natira na lang dun ay ung book na binili ko yieeee may maiilagay na ako sa bookshelves ko mwhahhaha..

"Why are you smiling?" agad na nawala ung ngiti ko at napalitan ng ngiwi nung magsalita si Jin sa tabi ko. Pansin ko lng na hindi na siya masyado nag sasalita ng korean. Minsan na lang mwheheh

"Because.....I'm happy?" sarcastic kong sinabi. Bakit ba nakangiti ang isang tao? Diba masaya siya? Dba marunong mag logic to tsk tsk

"Nah, not all people smile because they're happy.... Sometimes, people smiles to hide their true feelings"

O_______O??

Sapakin ako ngayon na.... Si Jin ba tong kausap ko? Bakit ganyan yan magsalita? Nasapian ba yan? Nagulat talaga ako ng bongga! Bukod kasi na yan ang pinakamahaba niyang sinabi saakin ay yan din ang pinakamahaba na straight english na sinabi niya! Tandaan nyo po STRAIGHT ENGLISH.... tawa po tayo hahahahhaha.

"Eh?..... So why are you saying this? As if I ask?" pagsusungit ko. Baliw kase, nangugulat eh! Nakita kong ngumisi siya., waaahhh ang cute!

"I was bothered" ayan nanamn po siya sa maiikling pagsasalita na akala mo mahal ung salita niya kaya tinitipid ng abnormal na to. Tinignan ko naman siya ng nagtataka. Eh ano naman kung bothered siyang nakangiti ako? Masama ba? Tsk.

"And.....why are you bothered? Huh?" tumingin siya saakin ng seryoso at saka ngumiti. Ewan ko ba kung bat ako kinakabahan. Sa ngiti niyang yun para bang gumaganda mundo ko--- talaga lng Cass huh? Gumaganda ung mundo mo? Eww.

"Because, you might smile to hide your true feelings"

Eh?

"BWHAHAHHAHAHAHAHAHHAHAHAHAHHAHAHAHHAHA ANG KORNI MO HAHAHHAHAHAHA" hindi ko mapigilang tumawa bwhahahabha. HINDI KO RIN ALAM KUNG BAT AKO TUMATAWA EH... NABABALIW NA AKO GUYS!.