ÜVEY ABİM -.- (Düzenleniyor)

-2- gereksiz...

Yol boyunca arene saçma sapan sorular sorup başını ağrıttım.

Sonunda evin önüne varıncaya hiç durmadan arabadan inip kapıyı açtım.

Gereksiz abi bozuntumda yanıma varınca kaşlarımı havalandırıp elimi "içeri girsene" anlamında sallamaya başladım.

Suratıma tam bi gerizekalı gibi bakıp gözlerini devirerek içeriye girdi.

Bende peşinden kapıyı kapatıp girdiğimde beyefendinin çoktan benim yerime yayıldığını gördüm.

Mira: sen hayırdır?

Aren: ne var be! Oturmak yasakmı?

Mira: orası benim yerim git başka tarafa otur.

Aren: artık benim!

Atabildigim en ters bakışımı atıp odama giden merdivenlere yöneldim.

Allahın gereksizi....

Gelir gelmez başladı uyuzluğa!
Tam bir piç olduğu belliydi zaten tipinden falan..

Aren: mira acıktım kalk bişeyler hazırla.

Alt katan buraya mesaj atmıştı gereksiz..

Mira: hamalınmı var karşında be! Kalk kendin hazırla!

Telefonumu yatağa fırlatıp üstlüğümü ve altlığımı çıkarttım.

Arenden devam...

Aptal!

Annesinin babamı ayarttıği yetmiyormuş gibi bide şu beynemaz kızı bana karşı çıkıyo!

Sinirle telefonu koltuğa fırlatıp miranın odasına çıktım.

Kapıyı açtım.

Hassiktir...

:*