Kim bilir belkide bir daha göremiycem benliğimi o güzel kahveleri...
Belkide hiç içime çekemiycem çikolata kokusunu..
Çok sevdim areni çok değer verdim canımı satıp yerine areni aldım ama o bana hak etmediğim şeyler yaptı..
Düşüncelerimle boğuşurken duyduğum sesle uçağıma giden uzun tünele girip ilerlemeye başladım.
30-40 adımın sonunda giriş kapısındaki hostese selam verip koltuğuma yerleştim.
Cam tarafından yer almıştım. Yüksekten korkuyorum ama korkularımla yüzleşmek kalbimin yerinden çıkacakmış gibi atmasını hissetmek hoşuma gidiyor.
Dakikalar sonra uçak havalandı ve o korktuğum yüksrkliğe kaptırdım kendimi.
Camdan dışarıya tekrar göz ucuyla baktım.
Aren...
Onu bu baktığım yükseklikten aşağı bırakıp unutmak düşünmemek istedim ama olmadı.
Yaapamadım kıyamadım ona...
Bana onca şey yaşAttıktan sonra beni bi çöp gibi buruşturup kenara attı elinin tersiyle itti..
Biraz daha düşünürsem yine ağlamaya başlıycam bunun olmaması için gözlerimi kapattım ve kendimi uykunun narin kollarına bıraktım. §§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§
Hosteslerin kemerlerinizi sıkıca bağlayın ve camları kapalı tutun uyarısıyla açtım gözlerimi.
Uçak yavaş yavaş alçalırken telefonumu elime aldım ve fotoğraf çekmeye başladım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
GGüzel olduğunu düşünerek çektiğim pozu kaydettim ve telefonumu cebime attım.
Uçak inmiş insanlar inmek için kalabalık oluştururken bende o kalabalığa karışıp uçaktan inmeye çalıştım.
Zar zor uçaktan inip havaalanının çıkışına varınca beni bekleyen teyzemi gördüm ve koşarak yanına gittim.
