กูจะเลวแล้วไง?

มาใหม่ใจต้องนิ่ง(?)

"เอริน สายแล้วลูกตื่นได้แล้ว!"

"ค้า"

"ค้าแล้วก็ลุกสิลูก เดี๋ยวพ่อจะไปทำงานแล้วเดี๋ยวไม่มีรถไปส่ง"

"โอเคค้าาา"

ร่างเล็กพยุงตัวเองลุกขึ้น
จากที่นอน อันแสนนุ่มแสนรัก
ก่อรจะเดินไปล้างหน้าอาบน้ำ
แต่ตัวเตรียมตัวไปเรียน

"ไม่กินนมก่อนหรอลูก?"

"ไม่อ่ะแม่ เดี๋ยวไปกินที่นู่นเอา"

"ต้องกินนะ เออพ่อ
เดี๋ยวแวะรับลูกไอ้เจี๊ยบไปส่งด้วนนะ"

"ได้"

เบะปากมองบนหนึ่งที แล้วก้มใส่
รองเท้าของตัวเองต่อ
ไรว่ะ นี่เปิดเทอมวันแรกนะ
และฉันเพิ่งจะมาเรียนที่นี่วันแรก
ทำไมต้องให้หมอนี่ไปด้วยว่ะ?
แค่นึกหน้ามันแล้วของขึ้น!

ต้องไม่ให้พ่อไปรับมัน!

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

"พ่อ ไปเหอะเดี๋ยวหมอนั่นรอนาน"

ทำได้แค่คิดเท่านั้นแหละ
แถได้อีกไอ้เอรินเอ้ย!
ใครจะกล้าไปขัดใจมารดาล่ะ
ถ้ายังอยากมีชีวิตที่ปกติ
แค่จะค้าน ก็โดนรังสีอำมหิดส่งมา
ชะแล้ว

ร่างเล็กเดินตามพ่อตัวเองมาที่หน้าบ้าน ก่อนจะพาร่างอันเล็ก(?)
กระโดดขึ้นรถซ้อนท้ายมอเตอร์
ไซร์คันที่พ่อของเจ้าตัวนั้นได้มาฟรี?

รถเคลื่อนออกมาจากตัวบ้าน
มาเรื่อยๆ ก่อนจะมาหยุดตรงหน้า
เด็กหนุ่มหน้าหล่อ ที่ยืนยิ้มอยู่

"สวัสดีครับลุงชา ไงเอริน"

"ดีลูก เออลุงฝากยัยเอรินด้วยนะ
น้องเพิ่งจะเข้าใหม่"

"ได้ครับลุง"

"แล้วรถนายไปไหนหรอ?"