แค่เริ่ม(?)

20 1 0
                                    



Past.ยูหลิน

แกร๊ก!

"ไอ้รินมึง....เชี่ย....แร้ว"

ฉันที่เดินมาพร้อมไอ้วัล หลังจากที่เดินหนี ไอ้หมากมาแล้ว
ฉันกับไอ้วัลก็ตรงมาที่
ห้องพยาบาลทันที แต่พอเปิดประตู
เข้าไปนั้น ก็ต้องหยุดนิ่ง
เพราะไอ้เอรินกับไอ้เก้านั้น
กำลังจะไฟว์กัน(?)

"ไอ้เก้า นี่มันห้องพยาบาลนะ
นี่มึงจะไม่ละเพื่อนกูไว้หน่อยหรอ?"

"...."

"เงียบ...งั้นมึงก็ตีกันเลย
ตามสบาย"

ฉันเอ่ย เพราะมันทั้งคู่ยืนนิ่ง
แค่ก็จ้องหน้ากัน
เอาเป็นเอาตาย

"...ไม่หรอก กูแค่มาดูมันให้แน่ใจ
ว่ามันยัง....ไม่ตาย"

"มึงสิตายไอ้เหี้ยเก้า!"

"หึ เรื่องมึงกับกูมันไม่จบง่ายๆแน่
ไอ้ริน"

"...."

ฉันยืนมองเพื่อนของตัวเอง ที่ง้างมือจะชกคนตรงหน้า
แต่ไอ้วัลพูดขัดซะก่อน
ไอ้เก้ามันจะถอยออกมา แต่ก็ไม่ลืม
ที่มันจะพูดทิ้งระเบิดไว้
แล้วเดินออกไป

"...."

"...."

"...."

เงียบ ทุกอย่างยังคงเงียบสนิท
ตั้งแต่เก้านั้นเดินออกไปจากห้อง
พยาบาล จึงทำให้ยูหลินและวัล
ได้แต่ยืนมองหน้ากันนิ่งๆ
ก่อนจะเดินมายืนข้างๆ
เอริน

"...."

"...."

"...."

"เอ่อ...กูว่าไปกินข้าวกันเหอะ"

"เออใช่ ไอ้วัลพูดถูก ไปไอ้รินไปกินข้าวกัน"

"...พวกมึงไปเหอะ กูปวดหัว"

ไอ้เอรินพูดจบ มันก็หันหลัง
จะเดินกลับไปที่เตียงนอนต่อ
ฉันกับไอ้วันจะทำได้แค่มองหน้ากัน

กูจะเลวแล้วไง?Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon