Prolog.

102 12 13
                                    

20.10.16.

Dzień jak co dzień. 

Wracam ze szkoły. Wchodzę do domu. Otwieram drzwi. Idę do pokoju. Odkładam klucze. Siadam. Przeglądam facebook'a.
Nagle znienawidzony dźwięk przychodzącej wiadomości z Messengera rozbudził mnie. Moja przyjaciółka - Mary, zaproponowała mi wspólne wyjście z jej dawnym kolegą z podstawówki. Po chwili namysłu zgodziłam się. Byłam umówiona w najbliższym parku, o szesnastej. 


Zawsze na każde spotkanie zbytnio się nie przygotowywałam. Zakładam to co miałam na wierzchu, robiłam lekki makijaż i z uśmiechem na twarzy szłam na miejsce spotkania. Byłam sobą, nie udawałam nikogo, nie ukrywałam zbytnio swoich wad.

I to bycie sobą mnie gubiło. Chłopcy to kochają. Jak dziewczyna jest po prostu sobą. Już po pierwszym spotkaniu chłopcy wyznawali mi, że im się podobam, a ja zawsze jedyne co czułam to przyjaźń. Nie umiałam się nigdy zakochać już na samym początku. Kiedy już się zakochiwałam to naprawdę na poważnie i po dłuższym okresie czasu. Nie ukrywam, że w związku byłam wiele razy, a miłość towarzyszyła mi przez całe życie, ale od roku jest inaczej. Boję się miłości, boję się znów zakochać. Cały czas jacyś chłopcy próbują mnie poderwać, a ja głupia się daję. Dlaczego? Po prostu nie umiem nikomu odmówić. Nie jestem na tyle odważna, żeby powiedzieć im, żeby przestali. Ale w sumie po co mieliby przestawać? Nie przeszkadza mi to, a wręcz przeciwnie. Od zawsze lepiej się dogadywałam z płcią przeciwną. Ich rozumiałam w stu procentach, miałam takie same zainteresowania jak oni. Obecność chłopaków w moim życiu to normalność, nie widzę życia bez nich. Nie chodzi tu o miłość, lecz o sam fakt, że spędzanie czasu z chłopakami daje mi większą satysfakcję. 



- Cześć jestem Tom. - Wysoki blondyn o błękitnych oczach wyciągnął do mnie rękę przez cały czas utrzymując kontakt wzrokowy.
Miał naprawdę piękne, błękitne oczy, ale było z nimi coś nie tak. Nigdy nie potrafiłam utrzymać z kimś dłuższego kontaktu wzrokowego, a od jego oczu nie mogłam oderwać wzroku. Przecież to pierwsze spotkanie, więc czemu czuję dziwne uczucie w brzuchu? Czemu serce bije mi mocniej? Czemu zaczęłam czuć, że mi na nim zależy?


Halo, Vanessa. Czy Ty się zakochujesz?

Dylemat.Opowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz