BADBOY ✅

10

"Gaat het wel Roos, je ziet er zo... triestig uit" Met bezorgde ogen kijkt hij me aan en het liefst van al zou ik hem een knuffel willen geven, gewoon omdat ik het nodig heb. "Ja hoor", knik ik en ik loop weer verder. "Als er iets is, laat maar weten", zegt hij maar ik draai me om want de tranen staan al in mijn ogen en ik wil niet dat iemand mij zo ziet.

Zodra ik in mijn kamer ben, laat ik me op het bed vallen en begin te huilen. Het wordt me allemaal te veel. Ik pak mijn wiskundehuiswerk en begin de oefeningen te maken voor zover ik me kan concentreren. Plots valt er een klein, geel briefje vanuit mijn wiskundeschrift. Ik pak het vast en lees wat er op staat.
Ik hoop echt dat je komt xx J
James...
Ik verfrommel het briefje en gooi het in de vuilbak, daarna maak ik mijn oefeningen af en doe een kleedje aan. Waarom zou ik niet naar James gaan? Ik laat mijn haar voor de laatste keer over mijn schouders vallen en loop naar buiten. Zo stil als ik kan sluip ik naar de andere kant van het gebouw, naar het deel waar James zich bevindt. "Dag jongedame, en waar ga je zo laat nog naartoe?"
Mijn hart staat stil en ik draai me om. "Grr James, ik kreeg bijna een hartaanval of zo!" "Haha je gezicht, niet bang zijn schat" "Noem me geen schat", zeg ik afwijzend. "Al goed, maar waar ga je zo laat naartoe?", vraagt hij spottend. "James, je weet het best" "Mmm.. nee", zegt hij nog steeds spottend. "Naar een saaie jongen die wat hulp nodig heeft met wiskunde", zeg ik dan, ook spottend. "Wat zei je daar?" "Ik bedoel natuurlijk, naar de meest knappe jongen die ik ooit heb gezien", en terwijl ik dat zeg loopt er een rilling langs mijn rug. "Veel beter", knikt James.