Zamansız Sırlar

bölüm(2)

LÜTFEN OKUYUN...

Merhaba canlarım😍 öncelikle ben seher😂 bu yazıyı yazma gereği duydum cünkü bazı mesajlar aldık... Oncelikle ilk soruyu yanıtlamak istiyorum. Birlikte yazmak zor olmuyormu? Buna cevap olarak; bazı zorlukları var tabiki...ama ben ve hem kuzenim hem dostum rabia birlikte el ele vererek atlatıyoruz. Mesela arada kitabın akışını tartışıyoruz😍 ama bunlar tatlı tartışmalar💜 ikincisi ise yeni bölüm ne zaman sorusu... Canlarım ne kadar çok vote okadar çabuk bölüm😘 kızmayın bize lütfen geç bölüm yazıyoruz diye...aslında bölümler hazır ama okuyucularimiz yani sizlerin görüşleri çok önemli bizim için😇 bizi anladığınızı umarak fazla uzatmıyorum, keyifli okumalar💜💜

O koyu gözlerin etkisinden yavaşça sıyrılırken ayağa kalktim. Üniversiteden disari çıktım,yavaşça arkami dönüp geleceğimi gördüğüm okuluma sonkez baktım...

İşsiz olduğum için parami çok harcamamalıyım, eve yürüyerek gideceğim. Yolda yürürken arkamdan salak saçma konuşan 3 adamın geldiğini farkettim,galiba sarhoşlardı. Adimlarimi hizlandirmamla arkamdaki adamlarinda hizlandiğini hissettim. Artik koşuyordum,kolumu birinin tutmasıyla olduğum yere çakıldım. Adam leş kokan ağziyla bana yaklaştı,kulağima eğilerek

" hey fıstık nereye böyle?" dedi. O kadar korkuyordum ki cevap bile veremedim. Adam o iğrenç kokan ağziyla gür bir kahkaha attı ve

" beyler bakın dilsiz bir fıstık!!" dedi. Allahim neden kimse yok ki burda?? Ne olur yardım et bana!! Kendimi toparlayarak ilk ve sonkez

" imdatttttt!!!! Yardım edinn!!!" diye çığlık attim. Beni tutan adam öpmek için bana yaklaştığında ona atılan yumrukla yere yığıldı, ağlamaktan yanan gözlerim artik kendini uykuya bıraktı....

Uyandığımda etrafima bakmaya başladım, bu evi hayatımda hiç görmedim ve göremeyecektim çünki baya lüks bir evdi. Yavaşça yattiğim yerden doğruldum, odaya elinde kahve bardaği olan bir adam girdi. Hizla ayağa kalktim, adam korktuğumu fark etmiş olacak ki hemen elindeki bardağı sehpaya birakip

" korkma sakin ol! Sana zarar vermem ben!" dedi. Tabikide dediği şey korkumu hafifletmedi

" sen kimsin? Ne işim var benim burda??" dedim. Adam koltuğa oturup

" benim adım Alaz. Bugün o adamlardan seni ben kurtardim, şuan kim olduğumu biliyorsun artik biraz rahatlamalisin, emin ol benden sana zarar gelmez." dedi. Hala güvenmiyorum bu adama ama beni kurtardi o pislik adamlardan! Masaya indirdiği kahve bardağını bana uzattı,hafifçe tebessüm ederek

" al iç! Kendine gelirsin" dedi. Elindeki kahveyi alıp yavaşça içmeye başladım. Bana baktiğini biliyordum,hissettim ama bakmadim ben!derin bir nefes alıp

" senin orda ne işin vardı? Yani yanlış anlama beni,sadece sana göre biraz ıssız!" dedi. Kahvemdeki son yudumu içip

" benim gitmem lazim,kusura bakma ve herşey için teşekkür ederim!" dedim. Yine muhteşem denilecek gülümsemesiyle bana bi kağıt uzattı

" al bakalım bu benim numaram,ne zaman başın sıkışsa ara beni" dedi. Tekrar teşekkür edip çıktım evden! Hizli adimlarla evime yürümeye başladım...

Eve geldiğimde direk annemin odasina gittim. Annem gayet şık olduğunu düşündüğüm kıyafetleriyle bana doğru yürüdü, yanağımdan öpüp

" kızım ben cıkıyorum! Görüşürüz" dedi. Şuan dilim tutulmuştu nereye bile diyemiyordum..! Yıllarca bebek gibi bakıma ihtiyaç duyan kadın şuan gecenin 12'sinde dışariya çıkıyordu... O ayaz denen adamdan hiç ses seda yok oda anladi tabi onun dediklerini yapmicağımı.! Odama gidip yatağıma uzandım, şuan okulsuz ve işsizim! Okulum hayatımdaki en önemli şeydi annemden sonra... Şuan yok! Allahım yardım et bana ne yaparım ben okulsuz! Üstelik mesleğime ulaşmama 2 sene kalmıştı! Ağlamaktan şişmiş gözlerimi kapattım ve uyumaya calıştım...