-Lucia?- spytał drugi raz.
Odpowiedzieć mu, a może go spławić ?
Nie potrafię, nic nie potrafię.
Nawet odpowiedzieć zwykłym skinieniem głowy, czy choćby rozkazaniem aby po poszedł sobie, czy przejść obok jakby nigdy nic.
To trudne jest.
Ale trzeba zaryzykować..
-Tak?
Spojrzałam na niego kątem oka, ale tak naprawdę to uciekałam gdziekolwiek zwrokiem aby nie zauważył że się stresuje.
Bo śmiałby się.
-Co ty tutaj robisz ? Jak to ? Nie poznałem cię. Zmieniłaś się...
Ja tylko wzruszyłam ramionami i pokiwałam lekko głową.
Co mu powiedzieć ?
Że jestem chora i pochodzę z wariatkowa ? A może nic nie mówić..
-Nie interesuj się, przepraszam ale spieszę się.
Wyminęłam go.
Odetchnęłam przymykając oczy.
-Powiedz, proszę!
Ze strachu podskoczyłam w górę łapiąc się za serce.
-Ty jesteś nienormalny? Nie masz niczego innego do roboty, tylko truć mi dupę,dupku ? Nie wystarczy ci, co odwalałeś kiedyś ? Nie zbliżaj się, bo gorzko tego pożałujesz. Narazie.
Byłam zdziwiona, jakim cudem ?
Nie raz tak komuś mówiłam,
To może dlatego że on mnie przez cały okres szkolny dręczył. Fakt...było to dawno, mógł się zmienić, ale ej ludzie się tak bez przyczyny nie zmieniają.
Coś musi być na rzeczy. Albo chcę mnie przelecieć. Albo zabawić. Albo ... chce się zaprzyjaźnić ze mną...
Co robić ?
Nie mam pojęcia...
Po prostu zapomnę...tak lepiej.
Poczułam że wibruje mi coś w kieszeni..to telefon.
Wyciągam i dziwię się.
Nieznany: Hey Mała😘😘😘 ctm ? 😘
Pomyślałam że to pewnie pomyłka, więc zignorowałam to.
Mimo to poczułam znowu wibracje.
Nieznany: Odpisz, bądź łaskawa, skarbie 😫😘😘
Ja: To pomyłka.
Okay. Jakoś poszło mi to..
Może odpuści ?
Nieznany: Jesteś tego pewna Lucia ? 😘😘😙
Zatkało mnie.
Zignorować ? Odpisać ? Co robić ?
Ja: Kim jesteś ?
Nieznany: Twoją miłością, kochanie😚😘😘😘 💝
Ja:Ah tak ? Nie wydaje mi się..żegnam pana.
To już przesada.
Zablokowałam go.
Już nie odpiszę mi.
