I HATE YOU!
"အား!!!!!!!!!!!"
"အား Wu Yi Fan က်က္သေရတုန္းေကာင္ လႊတ္စမ္း ငါ့ကို လႊတ္စမ္း !!!!!!!ေသနာေကာင္ ...မသာႀကီး ...နာတယ္ လႊတ္လို႔ဆိုေန...... လႊတ္!!!!!!!!အခုခ်က္ခ်င္း ငါ့ေပၚကဖယ္. . . ငါ့ကို ကိုက္ရေအာင္ မင္းက ေခြးေကာင္လား ေသနာရဲ႕ !!!!!!"
သူဘယ္ေလာက္ေအာ္ေအာ္ ဟို က်က္သေရတုန္းကေတာ့ နည္းနည္းေလးမွ် လႊတ္ေပးမည့္ပံုမေပၚ။
ၾကာေတာ့လည္း သူသည္သာ အသားကုန္ ... မိုင္ကုန္ ...ဆက္တိုက္ ေအာ္ဟစ္ေန၍ အသံေတာင္ ဝင္ခ်င္ခ်င္ ။
ဟို လူကေတာ့ နားစည္ မကြဲဘူးလား မသိ ။
သူသိသည္ကေတာ့ တစ္ပတ္ေလာက္ အစာႏွင့္ ေဝးကြာေနရေသာ ၊ အသားဆိုတာ အခုမွ ျမင္ဖူးေလေသာ ဝံပုေလြ တစ္ေကာင္လို သူ႔အသားအား အသားကုန္ခဲ၍ ေသြးစုပ္ဖုတ္ေကာင္လို သူ႕အေသြးအား အားရပါးရ စုပ္ေနသည္ ဆိုတာ......။
"အား ေသပါျပီဆို လႊတ္စမ္း ေသနာႀကီးရဲ႕ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
ႊွိရွိသမွ် အသံ အားကုန္ျခစ္ထုတ္၍ (ငယ္ငယ္က ဝမ္းခ်ဳပ္လို႔ 💩💩ပါမရတုန္းက ေဘာလံုးဝမ္းခ်ဴေဆး အား ထည့္စဥ္ ျပဲလန္ေအာင္ ေအာ္ငိုခဲ႔ရေသာ အသံထက္ သံုးဆေလာက္) ေအာ္ဟစ္လိုက္သည္ ။ ငယ္ငယ္ကလိုေတာ့ မ်က္ရည္မက်ပါ မ်က္လံုးအိမ္၌သာ မ်ည္ရည္မ်ား ေဝ႔သီလ်က္ ။
😡😡😡😡😡😡😡😡😡😡
သူ ...ၾကားလိုက္ရေသာ အသံေၾကာင့္ လန္႔ျဖန္႔၍ ၾကမ္းျပင္ေပၚသို႕ ဖင္ထိုင္လ်က္ ျပဳတ္က်ကာ လက္နွစ္ဖက္အား နားေလးမ်ားထံသို႔ ကေယာင္ကတန္းႏွင့္ အလ်င္အျမန္ အုပ္လိုက္မိသည္။ေနာက္ထပ္ ေအာ္သံထြက္မက်လာခင္ ႀကိဳတင္ကာကြယ္ျခင္းစနစ္အား auto လုပ္လိုက္မိျခင္း။
တစ္ခါတေလေတာ့လည္း အေတြးထက္ ခႏၶာ၏ တုန္႔ျပန္႔မႈသည္ ပိုလ်င္ျမန္သည္ေလ ...။
သို႔ေသာ္ျငား......။
"ခြပ္"
ေစာေစာစီးစီးမနက္ခင္းသည္ ခ်က္ခ်င္းပင္ ညသို႕ေျပာင္းသြားျပီး
ၾကယ္ေတြ လေတြပင္ မ်က္လံုးထဲ ေပၚလာသလိုပင္။ ကမၻာႀကီး ပတ္ခ်လည္ေနသလို ခံစားလိုက္ရျပီး ေခါင္းတစ္ခုလံုး မူးေးနာက္သြားသည္။ ျပဳတ္ထြက္သြားသလို ခံစားလိုက္ရေသာ သူ၏ေခါင္းအား လက္ျဖင့္ ထိန္းကိုင္ကာ သူ႔ကမၻာႀကီး ေဇာက္ထိုးမိုးေမွ်ာ္ျဖစ္ေအာင္ ျပဳလုပ္လိုက္သူအား မနည္း ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ တ'က်ြတ္...က်ြတ္ 'ျဖင့္ သူ႔ေခါင္းသူပြတ္ေနေလသည္ ။ သူ႕မ်က္လံုးထဲတြင္ ထိုေကာင္ေလးသည ္္ ကိုယ္ပြားေတြ သံုး ေလးေယာက္ျဖစ္ေနသည္။
