KÜÇÜĞÜM

10.bölüm

Medya= Anıl

Evet gözlerimi gözlerinden, ayırmak istemesemde zorla ayırdım ve yere bakarak oraya doğru yürümeye başladım, asla birinin gözüne çok uzun bi süre bakamam nedenini bende bilmiyom lan acaba neden ben birinin gözlerine bakamıyorum neyse bunu bi ara düşüneyim ben.
"Anıl ne işin var senin burada" diyerek gözümün önüne düşen bi tutam saçı kulağımın arkasına koydum, kardeşim ben seni topuz yapmamışmıydım nasıl becerdin çıkmayı acep,Offf neleri düşünüyorum şimdi annem cama çıkarsa boku yerim ben
"Yok bi işim, buradan geçiyordum sana bi uğruyayım dedim, bişey konuşmamız gerek ya" yedimmi, yemedim, ben yermiyim peki, yemem işi varmış biraz başka mazeretler bulun ama dimi yani, ben bizim pencereye baktım kimse gelmeden başka bi yere gitmemiz lazım loğloğ
"Yürü gidiyoruz" dedim ve kolunu tutup onu yürütmeye çalıştım ama sadece çalıştım çünkü yerinden 1 milim bile kımıldamadı
"Nereye gidiyoruz" diye soruyo bide, gel canım anam çay demlemiş bizi de çağırıyor tövbe
"Farkındamısın( diyerek ellerimle etrafımı gösterdim) bizim mahallede, dahası bizim evin önündeyiz" didim, ben dedim, aslında mahalledekilerin görmesinden korkmuyorum bana ne mahalleden, ben o ne der bu neder korkusuyla yaşamıyorum sadece, anamdan korkuyorum çünkü o benim anam, söz konusu benim anamsa neyseeeeee
"Farkındayım, bi sorun mu var" diyo, bide yaaa, rahatlığa bak amk tabi onda bi sorun yok
"Yok canım hiç sorun falan yok ne sorunu olacak, gel gel bizde çay içelim annemlede sohbet et, yaaaah delimisin yürü" dedim ve tekrar koluna yapıştım ve bu sefer yerinden kımıldatabildim ve bizim oradaki parka götürdüm. dedim size ben hiç kimseyi takmıyorum bence sizde takmayın o ne der bu ne der diye korkmayın, delice yaşayın, ama annenizden korkun ahahahaha
"Hah, şimdi dinliyorum ne konuşcaz"
"Bilmem konu aç" dedi ve gidip bi banka oturdu, yavrum nerden geliyo bu rahatlık, biraz banada ver
"Yaaaa, şakamısın sen, bişey konuşmaya gelmedinmi sen benle" dedim ve hangi akılla bilmiyorum ama elimi omzuna koydum ve hemen geri çektim ahshhd askerlik arkadaşımmış gibi, sonra elimi kaldırıp bacağıma vurdum ve sonra belime koydum, aysss ben bi stres yaptım, hayır ben niye koyuyorumki elimi omzuna
"Yooo, ben senle konuşmaya değil, seni görmeye geldim" dedi ve oturduğu yerden kalkıp elini omzuma koydu, ohhh mis
"Hıı, haaa şey ama Offf benim ekmek almam lazım hadi sende git" dedim, saçmaladım, evet çünkü ben ışte anormal bir ben
"Yok canım ben pek gitmek istemiyorum, eeee mahallede senin değil, yani gitmiyorum" dedi ve banka oturdu, sıkıntı varmı tabiki yok mahalle onun beybisi
"Tamaaaaam(dedim aaayı uzatarak ve omuz silktim) o zaman ben giderim, hadi bayy" dedim ve yürümeye başladım biraz ilerledikten sonra, biri kolumu tuttu ve beni kendine çekti, çekti ve cidden çekti ama dip dibeyiz elim tabi refleks olaraktan göğsüne gitti ama ben hemen çektim tabi ve uzaklaştım ondan ama o hala kolumu bırakmamıştı
"Küçüğüm nereye ama daha doymadım sana" ohaaaaa, doymadım, bana, bende, hiii annem evde beni bekliyo, boşta kalan elimi alıp başıma götürdüm ve öylesine kaşıdım
"Ekmek, anıl ekmek, şey annem, evde ya hani sonra ekmek falan işte hadi ben gidiyim sonra buluşup konuşuruz,doyuş- OFFF ben ne diyorum" dedim ve elimi alnıma götürdüm, cidden salağım hayır niye heyecan yapıyorumki normalde olmaz böyle ama hep anıl yüzünden, bunun yüzünden böyle saçmalıyorum ve sonuç rezil oluyorum, güldü ve
"Doyuş ne" dedi, pis, uyuz, gıcık kafamı yere eğdim ve cevap vermedim ama benim eve gitmemki gerek ve anıl beni burada oyalıyo
"Tamam o ha-" derken telefonu çaldı, ekranına baktı ve yüzü asıldı, tam sessize alacakken telefonu elinden çektim ve bi, iki adım geriye attım, daha kimin olduğuna bakmamıştım
"Kimse değil, eslem ver şunu"dedi ve elini uzattı almak için ama ben ne yaptım tabiki vermedim, arayana baktım, hıh kim aramasını bekliyodum ki zaten, neden aşktan yana bi insanin yüzü gulmezki, neden hiç aşk beni mutlu etmez ki, yada neden ben hala doğru kişiyi sevmemekte ısrarcıyım,  neden ben hiç doğru kişiye aşık olamamki, bunlar hayatın acımasızlığımı, yoksa benim salaklığımmı, yada bilmiyorum ya, beni üzmeyecek birine aşık olucakmıyım ben, doğru birini bulup aşık olucakmıyım, yada benim sevgim, benim aşkım karşılıklı olucakmı? Arayan kişi 'alev' adında biri muhtemelen o sürtüklerden biridir, ama anılın onlar gibilerle ne işi olur ki, yok diğer ihtimalleri düşünmek istemiyorum ama,tamam ya düşünmiycem, belki sol tarafım acıycak, belki aklımdan bi saniye bile çıkmayacak ama ben, deniycem unutmayı, hem imkansız aşk bu olum, olması imkansız ki olmasında zaten, ben artık aşk yüzünden yeniden yıkılmak, yeniden paramparça olmak istemiyorum, uğruna değmez biliyorum, öğrendim ben artık, ben bi çok şeyi çok küçük yaşta öğrendim ve bunları bana iyiki öğrettiler, ama hep güvendiğim kişilerden bunları öğrenmem çok koydu, onlar sayesinde güvenmemeyide öğrendim, inanın konu buraya nereden geldi hiç bi fikrim yok neyse kapatıyorum, kapatıyorum ve kapattım
"Iıı, kusura bakma, al" dedim ve yürümeye başladım, park tan çıkmak üzereyken eslem diye bağırdı durdum gözüm dolduğu için yukarıya baktım ama hala arkama dönmedim, yanıma gelmişti zaten
"O bi-" susturdum anılı açıklama yapıyordu bana, neden? Daha çok umutlanmam içinmi, yada beni sevdiği içinmi hiçbiri değil bence bende bilmiyorum ve ilgilenmiyorum
"Anıl" dedim sadece, anıl diyebildim, ben onun neyiydimki, yada o benim neyimdi koskocaman bi HİÇBİŞEYİM dimi, aslında gözlerim bi çok şeyi anlatıyordu, bana açıklama yapma gibisinden, gözlerim tekrar doldu, hayır ya, tekrar yürümeye başladım bu sefer kolumu tuttu, yeter ama yapma bana bunu yapma
"Eslem, o benim hiç bişeymi değil tamam mı" dedi
"Umrumdamı... hayır"dedim, aslında umrumdaydı, çok umrumdaydı ama bunu bilmesine gerek yoktu dimi bilmesin, ben kendi acımı kendi içimde, yanlızca yaşarım, bi adım atıcakken tekrar kolumu tuttu
" eslem"
"Ne var anıl ne, neden bana açıklama yapıyorsun, ben senin neyinim anıl, hiç bişeyin, o yüzden bana bi şey açıklamak zorunda değilsin" dedim başta bağırarak çıkan sesimle, sonra etraftaki bi kaç kişinin bize bakmasıyla kıstım tabi sesimi, söylediklerimin gerçek olması canımı o kadar çok acıtıyoduki
"Dimi suç bende zaten neden sana açıklama yapıyorum ki, sen benim neyimsin ki, hiç-" daha fazla dinleyemedim söylediklerini, kim sevdiği kişinin ağzından bunları duymayı kaldırabilirdiki, sizi bilmem ama ben kaldıramam çok ağır bi yük değilmi sizce de, parktan çıktım gözümdeki yaşları akıtarak, yolun yanına gelince takmadan geçicektim yine, umrumdamı, değil , en son duyduğum şey anılın eslem diye bağırışıydı, ne olmuştu, ölüyomuydum, ölecekmiydim, üzerimdeki ağrıyla daha fazla dayanamayacağımı anladım ve yaşlı gözlerimi kapattım, neden? Neden şimdi kolumu tutmamıştı, neden kurtarmamıştı beni, bilincimde kapanıyodu yavaş yavaş ve ben belki beni kurtaracak sonsuzluğa doğru gidiyodum, gitmek istiyomuyum orası meçhul....

Merhaba, aslında iyi geceler bunu okuyanlar için, neyse bu bölüm çok kısa oldu ve çok duygusal oldu aslında, ama bütün bölümler uzun olacak değil ya yani...

Bölüm, yada kitap hakkındaki düşüncelerinizi bekliyorum ve çok merak ediyorum, aceba esloşa bişey olucakmı? Tüm soruların cevapları diğer bolumde olucak shjfjdg neyse ben yine cok konuşa- ben konuşmayı burada kesiyorum😂😂😂

❤❤K.İ.B BYY❤❤