Love at first sight (Austin Mahone fanfiction dutch (NL))

Hoofdstuk 4

POV Rose

Alex doet de deur open en loopt naar binnen toe, Robert volgt hem meteen en daarna loop ook ik maar naar binnen toe. Niet goed wetend wat te doen loop ik maar een beetje achter Alex aan. Ik zie Robert al op de bank zitten te praten met een andere jongen die ik niet ken. De andere jongen zit met zijn rug naar mij toe. Dan draait Alex zich om en lacht vriendelijk naar me. "Kom loop maar mee, dan zal ik je even voorstellen aan de rest." Niet wetend wat ik moet antwoorden knik alleen naar hem en loop met hem mee. "Dit is Michelle" Michelle richt zich dan tot mij en steekt haar hand naar me uit, die ik dan accepteer, "Ik ben Rose" "Leuk je te ontmoeten ik ben Michele." Dan loop ik weer achter Alex aan. Totdat ik iemand op me schouder voel tikken en ik draai me meteen om. "Dus jij ben Rose, heb ik gehoord dan Robert," "Ja dat klopt en wie ben jij?" Dit is dus de jongen die net bij Robert op de bank zat, hij is lang, kort blond haar, niet bepaald de jongen waar ik op zou vallen. Hij draagt een spijkerbroek met een blauw shirt en blauwe schoenen. "Ik ben Zach, dus jij moet ook naar Miami?" "Robert heeft je dus al het een en ander verteld merk ik?" hij krapt dan even met zijn hand op zijn achter hoofd en knikt langzaam. Ik blijf nog even ingesprek met zach en lach af en toe om zijn domme opmerkingen. Totdat ik Alex hoor roepen

"Rose, ik moet je aan nog een paar mensen voorstellen loop je mee?"

POV Alex

Terwijl Rose met Zach aan het praten is loop ik weer terug naar Michele, ik zie dat Austin er ook is. "Hee Austin" "Wassup Alex" "Nou ik had Michele net al voor gesteld aan Rose, dat meisje dat nu in gesprek is met Zach, we kwamen haar net tegen, nouja we renden een soort van tegen haar aan waardoor haar mobiel kapot viel." "Lekker bezig Alex" "In ieder geval, haar vlucht is overboekt en haar vader, stiefmoeder en stiefbroertje zitten nu dus wel in het vliegtuig." voordat ik nog verder kan praten mengt Michele zich in ons gesprek, "Je gaat me toch niet vertellen dat ze haar hier alleen achter gelaten hebben he?" Ze kijkt me even met hoop in haar ogen aan, "Nou dat is dus wat ze wel gedaan hebben, en ze moet ook naar Miami, haar volgende vlucht gaat pas over ongeveer acht uur en ik bedacht samen met Robert, aangezien wij ook naar Miami moeten zou ze misschien niet met ons mee kunnen vliegen?"

Nu ben ik degene die met hoop in mijn ogen naar Michele en Austin kijkt. Dan kijken ze allebei de kant op waar Rose staat te praten met Zach, ze heeft haar tas nog steeds over haar schouder hangen en ik zie haar nieuwe mobiel in haar zak zitten. Ze heeft lang blond krullen haar en draagt een rood shirt met een strakke zwarte broek. Dan merk ik dat Michele me weer aan kijkt, "Ik denk niet dat dat een probleem is, maar weet ze wie Austin is? Als ze zometeen gek wordt hier weet ik niet of het zo'n goed idee is, maar ik vind eigenlijk ook niet dat we haar hier kunnen laten staan helemaal alleen" "Mama, wat maakt dat nou weer uit, al wordt ze wel of niet gek, al kent ze me wel of niet, we kunnen haar niet hier alleen laten. Van mij mag ze mee vliegen Alex" "Michele ben je het daar ook mee eens?" "Ja tuurlijk, maar weet ze al dat ze mee kan vliegen?" Dan bedenk ik me oppeens, wat als ze niet eens met ons mee wil vliegen, ze kent ons niet eens. Ik zou ook niet zomaar met wild vreemde mensen mee gaan, laat staan mee in het vliegtuig gaan. "Ik zal het aan haar voorstellen nu" ik draai me meteen om en loop naar Rose toe.

POV Rose

"Ja tuurlijk, ik kom al" roep ik terug naar Alex "Ik spreek je zo waarschijnlijk nog wel he" zeg ik dan tegen Zach, "Ja vast wel" zegt hij lachend terug.

Ik loop achter Alex aan en naar wat ik kan zien denk ik dat we naar de keuken lopen. Er is meer op een vliegveld te vinden dan ik dacht. "Wanneer gaat jullie vliegtuig eigenlijk weg?" "Dat is waar ik eigenlijk even over wilde praten, want ons vliegtuig gaat over een half uur en we vonden het nogal zielig voor je dat je hier zo lang alleen zou moeten wachten" hij neemt een pauze en kijkt me even aan om te zien of ik kan volgen waar hij heen wil, maar ik snap niet wat dit heeft te maken met dat ik zielig ben.. "Aangezien ons vliegtuig ook naar Miami gaat zou je met ons mee kunnen vliegen, als je dat zelf natuurlijk ook wilt, niks moet, alles mag. De keuze ligt bij jou." Ik kijk hem even raar aan, zegt hij nou serieus wat ik denk dat hij zegt. Hij kent me niet eens en vraagt of ik met hem mee wil vliegen?