Love at first sight (Austin Mahone fanfiction dutch (NL))

Hoofdstuk 7

POV Rose

Ik zit op de bank naast Austin en Alex, we kijken een of andere actie film waar ik de helft maar van begrijp..

Als ik opgelet had zou ik er waarschijnlijk wel iets van begrepen hebben. Ik zit meer te denken over hoe gek ik ben dat ik zomaar bij mensen in een vliegtuig ben gestapt. Wie weet ga ik niet eens naar Miami toe. Snel haal ik die gedachte weer uit mijn hoofd, ik ga mezelf niet wijs maken dat ik zelf voor mijn eigen ontvoering heb gezorgt. Dan gaan mijn gedachtes weer naar Austin, hij komt me ergens bekend voor, alsof ik hem al eens eerder heb gezien, ik kan het alleen niet plaatsen.. Ook zijn naam komt me bekend voor. Ik draai me hoofd in de richting van Austin en bestudeer hem even, totdat hij door heeft dat ik naar hem kijk. Hij draat ook zijn hoofd om en ik kijk recht in zijn ogen en hij in de mijne. Hij geeft me een glimlach met een vragend gezicht, waarschijnlijk vraagt hij zich af waarom ik hem aankijk, maar eerlijk gezegd weet ik zelf niet eens waarom ik hem aankijk. Ik hoop eigenlijk dat het me nog duidelijk wordt waarom hij me zo bekend voor komt.

Na nog een paar minuten kijk ik hem nog steeds aan. Ik besluit om maar weer naar de tv toe te kijken voordat hij dadelijk denkt dat ik hem raar aanstaar, wat ik eigenlijk wel doe maar ik wil hem niet dat idee geven. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder neer en zak iets meer tegen hem aan. Terwijl ik het mezelf comfortable probeer te maken legt Austin zijn arm omhoog en lig ik half tegen zijn borst aan en slaat hij zijn arm om mij heen. Ondanks dat ik hem eigenlijk niet ken, voelt het wel vertrouwd aan.

Ik besluit om de gedachtes van me af te zetten en me te verdiepen in de film. Na een paar minuten voel ik me ogen moe worden en val ik half in slaap

"Rose wakker worden" "Aawh laat haar slapen ze ziet er zo lief uit en we gaan toch pas over een kwartier aan de landing beginnen" "We kunnen haar beter nu wakker maken dan is ze in ieder geval al wakker als we zo gaan landen." Terwijl ik eigenlijk nog in diepe rust ben en half in slaap lig hoor ik de jonges discusseren of ze me wel of niet wakker moeten maken. Dan voel ik dat er iemand zachtjes zijn hand op mijn schouder neer legt en me heen en weer schud in poging om me wakker te maken. "Rose we gaan zo landen je moet wakker worden," ik hoor dat het Austin is die het in me oor fluistert, met zijn hand haalt hij een paar haren uit mijn gezicht, ik lig nog steeds helemaal tegen hem aan. Dan doe ik rustig mijn ogen open en ga rechtop zitten. "Fijn geslapen" zegt Austin met een grijns op zijn gezicht. Om eerlijk te zijn heb ik heerlijk geslapen en dat terwijl ik eigenlijk helemaal niet moe was. "Jaa ik lag lekker" zeg ik met ook een grijns op mijn gezicht.

We zitten nu weer in de stoelen en maken ons klaar om te gaan landen, nou eigenlijk doet de piloot dat wij zitten alleen.. Ik pak de elastiek die om mijn pols heen zit en doe mijn haar in een staart. Ik zit nu aan het raam met robert naast me. Voor me zitten Alex, Austin en Zach. Ik probeer hun gesprek te volgen, maar ik denk dat ze het over de film hebben waar ik dus niks van heb meegekregen.

Dan draai ik me hoofd om naar Robert, "Wat gaan jullie eigenlijk in New York doen?" vraag ik dan maar om een gesprek te beginnen. Hij kijkt me even aan en begint dan half te praten " Euhmm wij gaan euhhh, ik weet eigenlijk niet wat we gaan doen" hij kijkt me even aan en kijkt dan ook meteen weer weg. "Oowh nou dat kan ook, weet je wel hoe lang je daar blijft?" "Dat weet ik eigenlijk ook niet, dat ligt eraan wat we nog verder gaan doen" "Heb je er wel zinin" vraag ik dan, hij klinkt nou niet echt overtuigend.. "Jaahh jaaa dat wel hoor, tis altijd leuk met z'n vieren."

Net op het moment dat ik wil reageren maakt het vliegtuig een rare beweging waar ik van schrik, Robert begint naast me te lachen en ik werp hem een boze blik toe. Nog geen paar seconden later voel ik dat het vliegtuig de grond geraakt heeft en we al op de landingsbaan ziiten.

Als we het vliegtuig uitlopen staat er al een busje klaar waar iedereen zo snel mogelijk naar toe loopt, ik loop er snel achteraan zonder te weten waarom we ons allemaal zo haasten. De koffers van de andere worden achterin het busje gelegd en dan rijdt het busje meteen weg.