"Ohaa naptın iyi misin??"
İyiyim ya turp gibiyim turp.Sen hiç rahatsız olma.Ben kalkar giderim.Hadi eyv. Diye kendi kendime düşünüp tam kalkıyorken farkettim ki kalkamıyorum ben galiba.
"Kalkamıyoruum ayy gitti ayağım valla gitti hep senin yüzünden oldu"
Şaşkın şaşkın bana bakarken;
"Sen ciddi misin?Kalk bi bakayım"
Şaka yapıyorsun der gibi baktım.
Ne düşünüyordu acaba.
"Tamam madem ben sebep oldum seni böyle bırakamam hastaneye götüreyim."
"Nasıl gidicez acaba otobüsten yeni indik.Havadan araba falan mı gelicek"
"O da doğru.Napalım napalım..
Otostop çekicez mecbur."
"Ben hayatta yapamam öyle şeyler daha neler!"
"Napalım sen söyle gidemiyoruz ki başka türlü."
O da doğru tabi.
"O zaman sen çekersin."
Bana yandan bir bakış attı.Al işte başımıza bir iş gelmese bari.Off ya çocuğu tanımıyorum bile.Adını bile bilmiyorum yaptıklarımıza bak!Nerden bileyim ben senin huyunu?Belki beni kaçırcaksın?Ne?Olamaz mı?Belki organ mafyası..
"Tamamdır hadi gel bizi götürecek birini buldum"diyerek yanıma geldi.
Ayağa kalkmaya çalıştım ama kalkamadım. "Off acıyor.."
Aniden geldi ve bacaklarımdan tutarak beni havaya kaldırdı.
"Napıyorsuun ya?İndir beni yere!"
"Bi dur sakin ol ya yürüyemiyorsun zaten napayım bi saatte zor gideriz böyle"
Arada yürürken bana bakıyordu ben de bakmamaya çalışıyordum yani bakıyordum da çaktırmamaya çalışıyordum.Ne hallere düştüm ya.Çattık valla.
Beni arabaya bindirdi ve yanıma oturdu.Bacağımı yere indirdiğim an canım çok yandı.Yüzümü görmüş olacak ki; "Canın mı yandı" dedi endişeyle bana bakarak. "Biraz"
"Tamam uzat ayaklarını" Ciddisin der gibi baktım ve ayaklarımı uzattım.
Şuan hem rahat hem de rahatsızdım.Nasıl oluyor ben de anlamadım.
"Hepsi benim yüzümden oldu.Özür dilerim."
"Yok yaa ben seni sinir etmek için öyle söylemiştim." Bu kadar açık sözlü olmayaydım keşke.
Güldü. "Yinede ben senden önce çıkmak için öyle şeyler yapmasaydım bu olmayacaktı."
Haklıydı gerçekten de onun yüzünden oldu.Niye bu kadar iyi davranıyorsam.Salak mıyım neyim.Belki de ayağım kırıldı.Yok ona iyi davranmak falan!
Sonunda hastaneye geldik.Adama çok teşekkür ettik.
Adını hala bilmediğim çocuk da beni odaya kadar taşıdı.Doktor muayene ettikten sonra yanıma geldi. "Ee neyim varmış benim şimdi"
"Ayağında çatlak varmış 5-6 gün dinlenmen gerekiyormuş."
"Neee şaka yapıyorsun"
Şaka mı bu ya başıma durduk yere iş açtın ya.Napıcam ben şimdi annemgile ne dicem gerçi onlar 1 haftalığına dedemgile gitmişlerdi.Ohaa bu daha kötü ben evde napıcam böyle?
Kara kara düşünürken..
"Evde sana bakacak biri var mı?Annengil falan..kiminle kalıyorsun bilmiyorum da.Ya da arkadaşın?Ben ilaçları alayım mı?"
"Ya evde kimse yok da ben başımın çaresine bakarım merak etme.İlaçları da aldırırım birine sen git hadi.Artık gerek yok yanımda durmana." İyi davranmicağımı söylemiştim.O sebep oldu sonuçta.
"Saçmalama istersen.Alırım ben ilaçları.Ayrıca senin dinlenmen gerek nasıl kendi başına birşeyler yapmayı düşünüyorsun böyle?"
Onu ben de hiç bilmiyorum.
"Sana ihtiyacım yok dedim.Ben hallederim.Seni tanımıyorum bile ne yapmamı bekliyorsun?"
Yanıma yaklaştı.Üzgün görünüyordu.Ama yok artık yani.Üzülüyorsa da üzülmeli.
Yüzüme baktı ve kapıya doğru yürümeye başladı.
"Nereye?"
"İlaçları almaya."
İnsan bi birşey der be.
5 dakika sonra elinde ilaçlarla geldi.
"Haydi gidiyoruz."
"Efendim?Ben daha birini aramadım."
"Arama da zaten.Sana ben bakıcam madem her şey benim yüzümden oldu.Seni böyle bırakamam içim rahat etmez."
Çüş.Ay pardon ama..
"Ya seni tanımıyorum diyorum ne bakması..Hayatta senin evine gelmem."
"Tamam tanışalım" deyip yanıma geldi. "Ben Barış"
Gülmeye başladım.O da ne oluyor gibisinden baktı.
"Şaka mısın sen ya.Aa ismini öğrendim o zaman sana gelebilirim mi dememi bekliyorsun?"
"Merak etme sana birşey yapmam..
Ne?Bakma öyle.Of ne yapmamı bekliyorsun söyle.Bak sadece yardım etmeye çalışıyorum amacım başka birşey değil.Ayrıca.. benim sevgilim var merak etme sana yan gözle bakmam yani."
Böyle deyince düşündüm.Olabilir aslında sevgilisi varsa sorun olmaz.Ama sevgilisi düşünmicek mi bu kızın ne işi var diye?Sorun olmasın sonra.
"Sevgiline açıklama yap o zaman.Sonra sorun olmasın."
"Geliyorsun yani?"
"Tamam"
Gülümsedi.
"Bir daha söylüyorum zorunda değilsin."
"İstiyorum."
Sen bilirsin.
Kuzeninin arabasını ayarlamış.Onunla eve gittik.Madem niye otostop çektik biz.Neyse..
"Gel bakalım seni rahat ettirelim." Dedi ve koltuğa yatırdı.Ayağımın altına da yastık koydu.
"Daha iyi misin?"*
Başımı aşağı yukarı salladım.Rahattım.Baya hem de.
Evini incelemeye başladım.Gerçekten çok güzel bir evi vardı.Yalnız yaşıyormuş.
Geniş bir bahçesi var.Bahçede salıncak,tahtadan masa,renkli sandalyeler.
Oturma odası yani benim olduğum oda da geniş bir tv,Tv nin üstünde manzara tablosu.Yine renkli koltuklar.Ben de L koltuktayım.Her şey baya renkli.
Ben evini incelerken miyav sesi geldi..
Yaa kedisi mi var??
"Kedin mi var??"
"Evet sevmez misin?Sevmezsen başka odaya alabilirim."
"Şaka yapıyorsuun.Hemen getir buraya.Benim 4 kedim var.Çok severim yani."
"Gerçekten mi"
Deyip kedisini getirdi.
Siyah beyaz bir kediydi.Boynunda zinciri vardı.
"Yaa sen çok tatlısın..seni yeriim.Adı ne??"
"Merkür"
Garip bir ismi var.Ama sevdim.
Merkür kucağıma geldi ve yattı.
"Huzuru buldu.."
Garip oldu bu.
Gülümsedim. "Benim ismim de Huzur bu arada"
"Biliyorum."
Nerden bakışı attım.
"Yanii çantanda kimliğin vardı yere kapaklanırken düştü oradan gördüm."
Gülmeye başladım.Yere kapaklanırken mi.Sağol ya.
O da güldü. "Pardon"
"Ee napayım sana,ah dur ilaçlarını getireyim sonra kahve yaparız dinlenirsin."
Dedi ve ilaçları getirdi.
"Aç ağzını."
Bütün ilaçlarımı içirdi sağolsun sonra da kahve yapmaya gitti.
/BARIŞ/
İlaçlarını içirdikten sonra kahve yapmaya gittim.Odaya geri döndüğümda uyuduğunu gördüm.Kahveleri sehpaya koydum.Ve bulduğum pikeyi üstüne örttüm.Merkür de onunla birlikte uyuyordu.
Bugün bana gerçekten sinirli olduğunu anladım.Haklı da ben sebep oldum buna.Ama ona yardım etmek zorundayım.Böylece kızgınlığını geçirebilirim sanırım.Onu da öyle bırakamazdım zaten.Sevgilim olmadığını anlamasa bari.Ne yapayım ama?Yoksa gelmezdi.Zorundaydım..
