4 ManKafa...

2. BÖLÜM

Nabersiniz ponçiklerim yine ben geldim...

Medya Tuna ( yakışıklı değil mi)

Ahh sabah güneşinin gözlerimi yakmasıyla ve uyanmamın hemen ardından alarmın o kulak tırmalıyıcı sesinden kafayı yemeden elimle alarmı kapamak için ordan oraya vuruyordum halen devam eden alarmın sesine lanet okuyup araladım gözlerimi alarmı kapayıp bir kaç gerinme hareketinden sonra her gün günlük olarak yaptığım şeyi yapmaya başladım. Halımın o güzel desenlerini incelerken ben niye yaşıyorum. Hayat neden bana böyle diye düşünmeye başladım derken 5 dakika geçmişti bile...
Sabah günlük rutinlerimi de yaptıktan sonra formamı giyip aşağı indim. Ay bu koku da ne böyle Allahım içim gitti Sultan hanım ne yapıyorsunuz böyle ahh sofraya bak kral sofrası tam bir peyniri alıp ağzıma attacakken Sultan annamın nerden geldiğini anlamadan peyniri tabağa geri koyması (arka fondada bir küçük emrah şarkısı şaka şaka)
-Babanın misafiri var küçük hanım
-Ya tövbe tövbe sabahın yedisinde allahım sen bu insan oğluna sabır ver
-Söylenme kız git geç kalacan okulda yersin
-İyi görüşürüz o zaman ev halkımm.
Okula giderken yürümeyi seviyorum ama bugün üşengençliğim tuttu acaba Emini veya Çağatayı arasam mı arabalarıyla görürseler. Telefonu mu çıkarıp ikisi arasında o piti piti yapıp seçimimi yapınca Çağatay çıktı. Çalıyor çalıyor çalı... aha açıldı
-Çağataycım nasılsın
-Sanane nasılsam nasılım ne oldu aradın
Yok yeminle öküz hiç bir centilmen erkek arkadaşım olamayacak mı
-Canım kankim ben şimdi okula gidiyordum dedim şimdi yanlız başıma niye gidiyorum Çağataycığım
varken değil mi
-Hı..hı üşendim okula yürümeye demiyorsunda Çağataycım cancağızcım kankim falan diyorsun.
Ben bunları ne zaman dedim lan cancağızcımı dediğimi niye hatırlamıyorum ben
-Kanka götürecen mi
-Nerdesin şuan
İşte o önemli soru evet nerdeyim şuan
-Ya allah aşkına vazgeçtim kanka konum at bana daha nerde yürüdüğünü bilmiyorsun
-Tamam canım bitane..
Telefonu KAPADI ben daha cümlemi bitirmeden telefonu kapadı nalot girsin pislik ucube seni konum attıktan sonra bir 10 dk kadar beklediğimde gelmişti ve sapasağlam okula dönmeyi başardığımız için ayrı bir gurur vardı içimde ilk ders ingilizceydi. Aslında ingilizceyi çok severim ama sabah sabah yapmayın anasını satayım. Dersin ortalarına doğru nöbetçi geldi
-Deniz Sayman okul başkanı müdür bey sizi çağırıyor
-tamam. Hocam çıkıyorum ben
Dediğimde hoca bana bakmadan kafasını olumlu anlamda salladı
Aklınca hava atıyor geri zekalı
Ulan iç ses hocaya laf yok
Nöbetçiye
-Sen git ben geliyorum .dedim tamam diyip uzaklaştı. Açlıktan ölüyorum hatırladığım kadarıyla sabah yemek yiyemedim kantinden hızlıca bir çikolata alıp yedim ve aynı hızda müdürün odasına koştum.
Müdürümüzün kapısında iyice soluklandıktan sonra kapıyı tıklatıp içeriye girdim.
-Ah hoşgeldin kızım nerede kaldın bu kadar gec kalmazdın
-Müdürüm sabah yemek yiyemedim çikolatala almaya indim o yüzden geç kalmış olabilirim
Diye konuşurken müdürün misafir sandelyesinde oturan bir genci farkettim yüzü gözükmüyordu sırtı dönüktü
-Kızım bu genç okula yeni katıldı ona okulu göstermeni ve okulun kurallarını anlatmanı istiyorum
-Tabi hocam
Dedikten sonra o genç kalkıp bana döndü , elini uzatıp gülümserken
-Ben Bora dedi
Oha... şuan domatese döndüğümü yanaklarıma hucüm eden kanlardan anlayabiliyorum.
-B.ben de Deniz tanıştığıma memnun oldum
Dediğimde şimdi beni hatırlamış olacak ki kaşları havalandı ve piç gülümsemelerinden atıp
-Eee burada durup yarın olmasını mı bekliyecez
-Hah. Ah yok hadi ben seni gezdireyim.
Noluyor ulan bana bu çocuğun yanında. Hiç kekelemezdim, büyü falan mı yaptı bana lan yoksa.

♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥
♡Ve bir bölüm sonu daha okuyan ♡hayalet ponçiklerim nasıl ♡gidiyorum¿ Yani bu kitaptan ♡benim pek umudum yok ama ♡merak ettim güzel gidiyorsam ♡söyleyin... Cancağızlarım ♡öpüyorum hepinizi vote de ♡verirseniz çok çok sevinirimmm
♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥