Bu ilk hikayem onun için yaptığım yanlışlar yüzünden herkesten özür dilerim .Bana yardıcı olan @YazanBayann'a teşekkür ederim.Bu hikayemi ona ithaf ediyorum.
''Bırak peşimi artık ya bırak.'' diye bağırıyordu Zeynep eski sevgilisine.Eski sevgilisi Emre 5 ay önce ayrılmalarına rağmen Zeynep'in peşini bırakmıyordu.Bu seferde Zeynep'i eve giderken yakalamıştı.
''Zeynep seni seviyorum anladın mı?Benim olacaksın.''
''Emre seni sevmiyorum anlamıyor musun?''
Zeynep avazı çıktığı kadar bağırırken Karanlık sokağı aydınlatan araba tam önlerinde durdu ve içinden yakışıklı bir çocuk indi.
''Bir şey mi oluyor?'' diye yaklaştı çocuk.Zeynep çocuğu görünce çok etkilenmişti.Emre gözlerini arabanın olduğu yere çevirdi.
''Bir şey olduğu yok.Defol git şimdi tamam mı? Sende yürü Zeynep.''
''Gelmeyeceğim seninle.'' diye bağırmaya devam ediyordu Zeynep.
''Kızı bırak.'' dedi ve ona bir kaç adım daha yaklaştı çocuk.
''Ya sen kimsinde bize karışıyorsun.Gitsene işine kardeşim.''
''Ben Kerem Sayer.Sen kimsin bakalım?'' dedi ve tekmeyi Emre'nin karnına geçirdi Kerem.Sonra ağlayan Zeynep'i aldı ve arabasına bindirdi.Emre yerde yatarken bile bağırmaya devam ediyordu.
''Seni bulacağım Kerem Sayer.Zeynep benden kurtulamayacaksın.'' gibi şeyler söylüyordu.
Kerem arabayla biraz gidince arabayı park etti.
''İyi misin?''
''İyiyim teşekkürler.Sizede bela oldu. biraz özür dilerim.'' diyerek ağlayarak arabadan indi Zeynep ve evine doğru koşmaya başladı.Kerem öylece kalmıştı.Sadece adının Zeynep olduğunu bildiği birine aşık olmuştu.Zeynep'te evine girdiği gibi kendini yatağa attı ve gözlerini kapattı gözünün önüne gelen ilk şey Kerem'di. Kerem Sayer....Yarın okulda ilk günü olacaktı.Onun için Kerem'i zorda olsa aklından çıkartıp uyudu.Sabah taksiyi eve çağırdı ve taksi geldiğinde aşağıya indi. Evinin köşesinde Emre'yi gördü ve ona izini kaybettirmesi gerekiyordu.Okulunuda öğrenirse orayada musallat olurdu. Teyze'sinin Zeynep'i yazdırdığı okulun adresinin yazılı olduğu kağıdı şoföre verdi Zeynep.Okulu sevmiyordu.Onun için Teyze'sinin onu hangi okula yazdırdığına bile bakmamışı.Annesinin ölümüden sonra babasıyla hayatını sürdürmüştü Zeynep.Ankara'da babasıyla yaşıyorlardı.Bu yaz babası onu Jale Teyze'sinin yanına yollamıştı.Ama Zeynep Jale Teyze'siyle kalmayı kabul etmedi ve kendine bir ev tuttu.Jale evin ve Zeynep'in bütün ihtiyaçlarını karşılıyordu.Zeynep okula gelince parayı uzattı ve arabadan indi.
''İşte başlıyoruz'' diyerek kapıdan adımını attı. ÖZEL SAYER KOLEJİ.
''Sayer Koleji mi? Ben Kerem Sayer.'' dedi sessizce ve aklına Kerem'i getirdi.İçeriye girince bir çocukla çarpıştı.
''Hopp.Merhaba'' dedi çocuk.
''Merhaba''
''Ben Aksel.''
''Bende Zeynep.''
''Tanıştığımıza memnun oldum.'' dedi ve göz kırparak Zeynep'in yanından ayrıldı.Zeynep'te sınıfına doğru çıkmaya başladı.Koridorda koşan ve bağıran iki kişi gördü.
''Sedat hızlı koşsana bak Kerem gelecek şimdii.''
diye bağırıyorlardı.
''Ne Kerem'mi.?'' Bu çocuk neden Zeynep'in aklına bu kadar kazınmışı ki.Zeynep sınıfını buldu ve sınıfının kapısını açınca karşısına Kerem çıktı.Zeynep Kerem'in onu tanımayacağını düşünerek yanından geçip sınıfa girdi.Zeynep Yağmur'a döndü.
''Merhaba burası boş mu acaba?''
''Evet boş.Ben Yağmur.'' dedi ve elini uzattı Yağmur.
''Bende Zeynep.''
Can'la konuşan Kerem birden kafasını çevirdi.
''Zeynep?''
''Kerem Sayer?''
