# ŞİİR SOKAKTA #

10.

Uykuların kaçar geceleri, 
Bir türlü sabah olmayı bilmez, 
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya 
Deli eden uğultudur başlar kulaklarında, 
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık 
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık,
Kapanır yatağına çaresizliğine ağlarsın, 
Onun unutamadığın hayali, 
Sigaradan derin bir nefes çekmişçesine dolar içine, 
Sevmek ne imiş bir gün anlarsın. 

Bir gün anlarsın aslında her şeyin boş olduğunu, 
Şerefin, faziletin, iyiliğin güzelliğin. 
Gün gelir de, sesini bir kerecik duymak için, 
Vurursun başını soğuk, taş duvarlara, 
Büyür gitgide incinmişliğin, kırılmışlığın 
Duyarsın. 
Ta derinden acısını çaresiz kalmışlığın. 
Sevmek ne imiş bir gün anlarsın. 

Bir gün anlarsın ne işe yaradığını ellerinin 
Niçin yaratıldığını. 
Bu iğrenç dünyaya neden geldiğini 
Uzun uzun seyredersin aynalarda güzeliğini 
Boşuna geçip, giden yıllarına yanarsın. 
Dolar gözlerin, için burkulur 
Sevmek ne imiş bir gün anlarsın. 

Bir gün anlarsın tadını sevilen dudakların 
Sevilen gözlerin erişilmezliğini 
O hiç beklenmeyen saat geldi mi 
Düşer saçların önüne ama bembeyaz 
Uzanır gökyüzüne ellerin 
Ama çaresiz 
Ama yorgun 
Ama bitkin 
Bir zaman geçmiş günlerin uykusuna dalarsın 
Sonra dizilir birbiri ardınca gerçekler acı 
Sevmek ne imiş bir gün anlarsın 

Bir gün anlarsın hayal kurmayı 
Beklemeyi 
Ümit etmeyi 
Bir kirli gömlek gibi çıkarıp atasın gelir 
Bütün vücudunu saran o korkunç geceyi 
Lanet edersin yaşadığına 
Maziden ne kalmışsa yırtar atarsın 
O zaman bir çiçek büyür kabrimde kendiliğinden 

Seni sevdiğimi bir gün anlarsın.

Ümit Yaşar Oğuzcan